yılın pek çok günü ama özellikle 24 kasım'da yapılan, yaptırılandır..
sınıflarda mini mini bebekler bu insanlar için şiirler okurlar...okul bahçelerinde toplanılır ekosu köklenmiş mikrofonlardan bunlar için şarkılar söylenir...
küçücük melekler kendileri için şiirler okurken bir bakın o öğretmenlerin yüzüne..alayı bir karış surat, tamamının yüzü sirke satar..ne bir tebessüm, ne bir mutluluk belirtisi...
ben buna çok şaşırırdım..küçücük aklımla yüzlerine bakar ve kendileri için "canım öğretmenim, sen benim her şeyimsin" diyen çocuklar karşısında nasıl bu kadar taş gibi durabildiklerine şaşardım.
her şeyden çok da 2 ders önce bize sıra dayağı çeken, çalışkanlar tembeller sırası diye daha ilkokulda sınıf ayrımı yapan, not defteriyle tehdit eden, aşağlayan hor gören öğretmen için "canım benim, öğretmenim" gibi şeyler söylemek zorunda kaldığımızı anlamazdım.
hiç boşuna bunlar için şiirler okumayın..çünkü onlar o sırada ya kredi kartının limitini düşünürler, ya boş dersinde nereye gideceğini...
ne çağdışı eğitimde debelenip duran öğrenciler umurlarındadır, ne bu beş para etmez eğitimi alıp aç kalacakları..
tek dertleri vardır hangi bankanın kredi faizi daha düşük..
Dövmesin de çok hakederse vursun. Hakaret etmesin ama çok hakederse bağırsın. Yoksa akıllanmaz çocuklar. Biz akıllanmazdık yoksa. Hadi sen akıllandın ben akıllandım da, o kadar gerizekalı çocuk var ki, onları tatlı dille akıllandıramıyorsun
not:şiddet yanlısı değilim
