insanı mutlu eden şeylerden bir tanesi olan görüntüdür. bir akrabamız var 70 yaşının biraz üzerinde. hanımı ile yaklaşık 45-50 senedir evliler ve bize her geldiklerinde el ele geliyorlar. memlekete gittiğimizde karşılaştığımızda gene öyleler. allah hak eden herkese sevginin böylesini nasip etsin. işin birde hak etme kısmı var işte..
çok sempatikler. vefa duygusunu, iki insanın birbirine samimi sığınışını, emeği ve sevgiyi çağrıştırıyorlar. ama ufak bir hüzün de oluyor bende, sona yakın el ele tutuşmalar gibisinden. ilk nasıl tanıştılar nasıl da gençtiler hep böyle sevgi dolu muydular? bi'şeyler bi'şeyler... güzel bir şey kısacası. tontişler ya.
bu çiftler değildir de bu çiftlere bakan yaşlı ve yanlız insanlardır benim gözlerimi yaşartan. * neler düşünmektedirer, ne pişmanlıklar, ne acabalar, ne kadar burulmaktadır içleri...
