insanı mutlu eden şeylerden bir tanesi olan görüntüdür. bir akrabamız var 70 yaşının biraz üzerinde. hanımı ile yaklaşık 45-50 senedir evliler ve bize her geldiklerinde el ele geliyorlar. memlekete gittiğimizde karşılaştığımızda gene öyleler. allah hak eden herkese sevginin böylesini nasip etsin. işin birde hak etme kısmı var işte..
çok sempatikler. vefa duygusunu, iki insanın birbirine samimi sığınışını, emeği ve sevgiyi çağrıştırıyorlar. ama ufak bir hüzün de oluyor bende, sona yakın el ele tutuşmalar gibisinden. ilk nasıl tanıştılar nasıl da gençtiler hep böyle sevgi dolu muydular? bi'şeyler bi'şeyler... güzel bir şey kısacası. tontişler ya.
evliliğin mantığını anlamanıza yardımcı olan çiftlerdir. o kadar yaşlandıklarında yanlarında kendilerine destek olacak birilerini istedikleri için evleniyor insanlar diye düşünürsünüz ve imrenmeyle karışık bir merak sarar içinizi; ''yaşlandığımda benim de yanımda tüm bir hayatın yükünü paylaşmış olduğum birisi olacak mı acaba?''
bu çiftler değildir de bu çiftlere bakan yaşlı ve yanlız insanlardır benim gözlerimi yaşartan. * neler düşünmektedirer, ne pişmanlıklar, ne acabalar, ne kadar burulmaktadır içleri...
herkesin parçası olmayı isteyeceği çift. fakat siz ne kadar isteseniz de yanınızdaki ihtiyarda duygu namına tık yoksa zordur öyle bir çift olmak. ama ben bunlardan olucam. eveeet.
eski sevgiliyle kurulan bir hayal ise üzerinden kaç sene geçerse geçsin gözünüzü yaşartabilecek bir olay. ne güzeldir ki yıllar geçse de sevgi, sadakat bitmemiştir. gerçekleştirebilen çiftlerin kutlanması farzdır.
