hava kararınca arkadaşlarla yapılan gezintilerden sonra eve doğru yaklaşırken oluşur. eğlence bitmiştir ve artık o eğlencenin bir önemi yoktur, gitmeseydikte bir kaybımız olmayacaktı gibi bir düşüncedir sanırım. gariptir, aynı hayat gibi...
'bak çayım sigaram her şeyim tamam'la avutur bazen. hüsnü arkan'ın o tok sesi ne güzel yakışmıştır bu güzelliğe, şarkıya. ezginin günlüğü neler anlatmıştır öyle. güzeldir, çok!
ve şu diyaloğa şahit olmuştur ezginin günlüğü, 'eksik bir şey mi var?' derken.
-bak sana diyor. "eksik bir şey mi var hayatında" diyor?
buny: var.
-neymiş o? bak ben varım.
buny: fakat ben yokum.
-hmm.. neden yoksun, nerdesin?
buny: gizleniyorum sanırım.
-kimden?
buny: kendimden.
-korkuyorsun yani?
buny: hayır, korkmak değil bu.
-ne öyleyse?
buny: korkutmamak.
-kimi?
buny: kendimi.
-ne diyorsun?
buny: yokum çünkü gizleniyorum; gizleniyorum çünkü kendimden korkuyorum. kendimden korkmamın sebebi de üzmek.
-kimi?
buny: kendimden sebep seni.
-olmuyor mu diyorsun yani?
buny: olmuyor.
-üzüyorsun ama..
buny: gizliliğimi sen deşifre ettin.
-yani beni kandırdın?
buny: hayır kendimi.
-ama ben üzüldüm.
buny: korktum.
-yoksun yani, eksiksin hayatında.
buny: kendi hayatımda evet.
-hayır hayır benim hayatımda da eksiksin.
