insanların tebrik etmeyi öğrenmeden eleştirmeyi öğrenmesiyle alakalı bir durumdur. teşekkür etmeyi bilen insan azınlıktır, ama herkes bilir kavgayı, haksızsın demeyi.
uludağ sözlük'te ve dünyada, geçerli olandır. oysa büyük şefimiz ismet inönü yıllar önce ne demişti: "iyiler de bu ülkede en az kötüler kadar cesur olmalıdır". oysa iyiler hımbıldır. ben kendimden biliyorum. "ne güzel yazmış" diyorum ama bazen oylamayı ihmal ediyorum; oysa "yok artık bu kadar da kör gözlülük olmaz" deyip hemen eksi verebiliyorum, ama hemen. niye bilmem.
bu arada artı vermek ile iyi olmak arasında nasıl bir bağlantı var? onu ben de tam bilemedim. kafam karıştı, "eh işte" oldum sanki.
