aslında söyleyecek çok sözüm vardı ama neden bilmiyorum bir baş ağrısı, kalbimde inceden bir sızı var yine bu akşam. içimden güzel şeyler söylemek geçse de odaklanamıyorum sanki güzelliklere, olumsuzluklar sarıyor.
neyse, az laf söyleyeyim ama siz çok laf anlayın. lütfen.
bazılarını anlamıyorum. herkesin dilinde pelesenk olmuş bir cümle artık "karmayı siklemiyorum, eksi oyları umursayanlara kıl oluyorum" falan diye. insanın fikri neyse zikri de odur. aklında var demek ki ama yalanlarından ağzın kokmuş kardeş.
lan kimi kandırıyorsun? insan düşündüğü şeyin başkaları tarafından da düşünülmesini ister, böyle olunca da sevinir, tersi olursa üzülür. nedir yani sende bu cool havalar, bu umursamaz tavırlar?
tamam, güzel umursama, ama en azından bunu dile getirme, getirme ki "helal olsun adama o kadar eksilendi gık demiyor" diyelim.
