küçükken içime attığım her şeyi internetle tanıştığım zaman başka kimliklerle dışa vurabilmeyi öğrendim. forum siteleriyle başlayıp sözlüklerle devam eden, sonra toplum içinde kendini anlatabilmeyi öğrenen bir gelişme sürecim oldu. ilk başlarda fazlasıyla kırılgandım, biri kötü bir şey dediğinde bilgisayarı kapatıp yatağıma geçip yorganı başıma çekiyordum. sonra savunma içgüdüsü oluştu. savunma mekanizması da olabilir, her ne haltsa.
ne zaman eşcinsel olduğumu aileme söylemek konusunda biraz fazla kararsızım. söylemek istemiyorum bir yandan. bir yandan da çeyiz hazırlıkları, en yakın erkek arkadaşı sevgili sanıp çekilen sorgulardan bıkıp dilimin ucuna geldiği oluyor. o kadar kolay olmuyor. önce çevreden başlamak gerekiyor.
burada, bir başka yerde, toplumda, ne zaman bu konuyu açıkça dile getirsem, intiharlardan, tecavüzlerden, katliamlardan bahsetsem ve insanların bu konuyu içlerini attıkça yaşamalarının zorlaştığına değinsem az kalsın yüzüme tükürelecek gibi hissediyorum. insanlara bu konuda yardım etmeyi, yardıma ihtiyacımız olduğunu belirtmeyi, destekçi olmanın eşcinsel olmakla aynı şey olmadığını anlatmak istiyorum hep.
ne zaman eşcinsel haklarıyla ilgili bir şey paylaşsam, bir şey söylesem "vay amına koduğumun eşcinseli, ölsün bunlar" tepkileri almayı sevmiyorum evet.
siz takmayın. tamam. hayat çok garip, vapurlar falan.
