bilgisayarın başında geçirilen uzun saatler ve saf duygularla masumca yenilen bir kaç lokma lahmacun. bazen sonucu ağır olabiliyor tüm bunların. ilk önceleri bir karınca görülür space tuşunun üstünde. acınarak sırtına bir lokma verilir garibin. sonra bir bakarsın yanına amcaoğlunu almış, melül melül etrafta gezinirler. rızıklansın hayvancağızlar diyip bir lokma daha. işlenilen sevap düşünülür. mutlu olunur.
dedik ya her şey başlangıçta ne kadar saftı oysa. aradan iki dakika geçmeden önüne bir bakarsın, lahmacun yürüyor. ne yürümesi yüzde yüz depar atıyor. klavyenin içini deşip yuva yapmaya çalışan karıncalar mı dersin, ne kadar ekmek o kadar yavru nidalarıyla pöykürüp piyasa yapmaya çalışan karıncalar mı dersin. hepsi gırla gidiyor.
artık baş edilmez olurlar bir zaman sonra. akışına bırakmak gerek. farketmeden bilgisayara atılan formata şaşmamak gerek. artık bilgisayarın içini dışını, fanını sizden iyi bilen karıncalara şaşmamamalı, mouse nin içine yerleşmiş karıncalar iki güne bir temizlenmelidir.
