ben kumdum,
denizin altında yatardım.
sonra, bir istiridye kabuğunun içine oldum.
kabuk beni işledi, inci yaptı.
bir kabuğun içindeki inciden kimin haberi olur ki!
sen derinlere daldın, çok derinlere.
o kabuğu avuçlarına aldın, sudan çıkardın.
sen kabuğun içindeki inciyi çıkarıp adını inci koyana kadar kum tanesiydim
senin avuçlarında inci oldum, sevda oldum.
nolur beni yeniden rüzgarlara bırakma medet!
ben kum tanesiyim, yok olur giderim...
korkut karakterinin zamanında yarım yarım yardığı dizidir.
+ sana ne lan jaleden..
+ evlensek ben sana dünyaları alırım ne diyosun sen bee
+ lan pican armudu...
gibi akılda kalan replikleri vardı.
on numara diziydi. şimdi baba ocağı o boşluğu dolduruyor gibi.
izledikten sora rüyalarımızda kendimizi mahellenin bir bireyi olarak görmemize sebebiyet veren dizidir. kirli karakteri ile süper bilgili ama iradesiz olan mütevazi bir tip canlandırılmıştır. sana hayranım be kirli. birde nusret babanın en küçük kızı var alışılmışın dışında o yaşlarda iken aşık olduğum güzide karakterlerden birisi.
senaristliğini bahadır özdener'in yaptığı dizi...aynı zamanda kurtlar vadisinin de senaristi olan özdener,bu 2 dizinin kıyasını şu cümlelerle yapmıştır : kendini nasreddin hoca'nın yük taşıyan eşeği olarak gören özdener, her iki dizinin de alaturka olduğunu savunuyor. ekmek teknesi'ni evladı, kurtlar vadisi'ni geçici aşkı olarak tanımlayan senarist, "kurtlar vadisi'nin bin başarısını, ekmek teknesi'nin bir tebessümüne tercih etmem."
içerisinde gamsız celal gibi bir karakteri barındıran harika bir diziydi. saf, samimi halleri, sürekli haklıyken haksız duruma düşmesi, aşkları ile sanki kendi mahallemin, ailemin ferdiymiş gibi severdim gamsız celali. hele nusret babadan öğüt aldıktan sonra, baba büyüksün demesi yok mu?
bir bölümünde nusret baba, gene gamsız celalin bir müşkülünü çözer, bir derdini halleder,
celal sevinçten bağırır ve akabinde nusret babadan ayarı alır.
gamsız celal: baba büyüksün!...baba köpeğinim!
Nusret baba : insan olun! insan...
aynı celal abi bir başka bölümde,bu sefer babanın olmadığı bir ortamda, babanın icraatlarını övmeye, nusret babaya methiyeler düzmeye başlar. bir noktdan sonra kendiside kopar.
- Nusret babaya laf söyleyen karşısında beni bulur. baba köpeğinim. işte havlıyorum. hav hav hav...
başlangıçta aile ilişkileri, mahalle hayatı, arkadaşlık, dostluk üzerine çok güzel mesajlar veren, içten, sıcak ve sempatik bir yapım olan dizi, zaman içinde aldığı beğeni üzerine, senaristin başarıyı başka şeylere tahvil etme hırsı ile, tarikat-cemaat ilişkileri kapsamında çaktırmadan dinci propaganda yapmaya dönüşünce, vehbinin kerrakesi görünmüş, işin suyu çıkmıştır. dizide böylece "cıvıtmış diziler" çöplüğü içindeki mutena yerini almıştır. çok iyi olmuştur, ama ders olmamıştır. takiben "fesüpanallah" da benzer deneme de aynı sona, çok daha çabuk ulaşmıştır vesselam.
çekimleri istanbulun hoş, samimi semti kuzguncukta yapılmış ekranların alaturka dizisi.* pek severdik her pazartesi izlerdik. son bölümlere doğru kıytırılması izleyenlerini derinden üzse de gönüllerin bir köşesinde saklanmaktadır hala bu dizi. eski bölümleri şu sıralar kanal 1 de gösterilmektedir.
ayrıca yönetmenliğini gırgır efsanesinin karikatüristlerinden hasan kaçan yapmıştır.
bir bölümünde heredot cevdet çok güzel bir hikaye anlatmıştı, hatırladığım kadarıyla hikaye şöyleydi:
bir çocuk genç ve güzel bir çingene kızına aşık oluyor ama kız çok fena çocuktan sürekli bişeyler istiyo. çocukta fena halde aşık ve kız ne isterse yapıyor. bir gün çingene kız bundan annesinin kalbini istiyor ve çocuk hemen anesine koşuyor ve durumu anlatıyor.annesi de ^^eğer istiyosan sen mutlu olacaksan al kalbim senindir oğlum^^ diyor ve oğlu bıçakla annesinin göğsünü yarıp alıyor kalbi. çocuk görevini yerine getirmenin edasıyla kıza koşuyor.koşarken ayağı taşa takılıyor, çocuk yere düşüyor ve kalp elinden fırlıyor o an kalp dile geliyor
^^yavrum bi yerin acıdı mı?^^
yazarken bile ağladığım bu hikaye anlatılırken fonda hastane önünde incir ağacı çalıyordu.yani bi hikayeye bi türkü bu kadar uyumlu olur.
üsküdar kuzguncuk'ta çekilmiş dizi.
geçtiğimiz günlerde bir arkadaşımla ziyaret edelim dedik. edindiğim izlenimler şöyle;
nusret baba 'nın ekmek teknesi şimdilerde kafeterya olarak işletiliyor. isminde bir değişiklik yok. işletmesini sırma saçlı genç bir müteşebbüs yapıyor.
ölünün berber dükkanında bir değişiklik yok. saç kesimi 7 ytl.
mahalle kahvesi ise çay demlemeye son sürat devam ediyor. kahvehane'de genelde yaşlı başlı emekli amcalar takılıyor. içeri daldığımız zaman kahvehane'nin işletmecisi şöyle bir gözucu ile bizi süzdü. kıllandı sanırım. iki çay istedik, tavşan kanı. oturduğum yer tam olarak heredot'un oturduğu masa olduğu için bir anda gaza geldim. toplanın yamacıma der gibi baktım. onlarda kim lan bu godoş der gibi birbirlerine baktılar. bende tırsıp ne var kardeşim der gibi baktım. bakışlar sertleşince bari bırakın hayal edeyim der gibi baktım. ve o esnada hayallere daldım.
sürekli korkut'un yanında gezen o bacaksız elinde tepsi ile çay ocağının bulunduğu alandan çıkıp " tüm bardaklar dolsuuun" diye bagıracaktı. o esnada kirli ile cengiz içeri dalıp hararetle bi konuyu tartışacaklardı. hava karardığı zaman heredot cevdet hiç eskimeyen siyah paltosu ile içeri girecek ve selamun aleykum kahve milletinin insanları diyecekti. sonrasında toplanın bakalım yamacıma deyip başlayacaktı anlatmaya.
sonuç olarak iki çaya 1 ytl verdik. ve nusret babanın evini ziyaret ettikten sonra oradan ayrıldık. ev görkemli ve şimdilerde bomboş. kendisini tekrardan canlandıracak birilerini arıyor.
açıkcası evin bakımsız halini görünce üzüldüm. kirasını sordum. belki ben tutarım diye ama fiyatı öğrendikten sonra " abi bi indirim olur mu öğrenciyiz biz " dedim. o da toz olun lan dedi. vesaire vesaire.
