Ekmek arası, metis yayınları. Çeviren: Avi pardo. 223 sayfa.
Charles Bukowski'nin çocukluğuna ve ilkgençliğine dair son derece samimi bir dille yazılmış roman.
Tüm Bukowski kitaplarında olduğu gibi Ekmek Arası da önemli ölçüde otobiyografik unsurları içinde barındırıyor. Bir diğer yandan da okurun kısmen anlayabileceği çarpıtmalar ve alegoriler de kitabın her yerine dağılmış durumda.
Ekmek Arası, Bukowski'nin çocukluğunun ilk başlarında çok kısa bir süre yaşadığı Almanya yıllarıyla başlıyor ve Amerika yıllarıyla devam ediyor. Bukowski ailesine dair inanılmaz açıklıktaki anlatımlar okuru, geleceğin alkolle barışık yazarının iç dünyasına bir adım daha yaklaştırıyor.
Kitap, ilerleyen sayfalarda Bukowski'nin çıbanlarla kaplı vücudundan bahsederken, zahmetli bir tedavi sürecini anlatıyor, bu durumun yarattığı anti sosyal Bukowski ise gittikçe bir yazara doğru evrilmektedir.
Kitabın bir diğer ilginç yanı ise bizleri Charles Bukowski'nin alkolle tanışma zamanlarına götürmesi. Kitaptan, Bukowski'nin arkadaşının babasının şarap mahzenine gizlice girerek içkiyle tanıştığı bölümü buraya alabiliriz:
"Ağzımı musluğun altına sokup musluğu çevirdim. Kokulu bir sıvı damladı ağzıma. Tükürdüm.
"Ödlek olma! Yut şunu."
Musluğu açıp ağzımı dayadım. Kokulu sıvı ağzıma girdi ve yuttum. Musluğu kapatıp ayağa kalktım. Kusacak gibi olmuştum(...)
Biraz daha içtim. Tadı giderek düzeliyordu. Daha iyi hissediyordum kendimi(...)
Hiç bu kadar iyi hissetmemiştim kendimi. Otuz bir çekmekten bile daha iyiydi." (s. 71-72)
ilgi duymuyordum. Hiçbir şeye ilgi duymuyordum. Nasıl kaçabileceğime dair hiç fikrim yoktu. Diğerleri yaşamdan tat alıyorlardı hiç olmazsa. Benim anlamadığım bir şeyi anlamışlardı sanki. Bende bir eksiklik vardı belki de. Mümkündü. Sık sık aşağılık duygusuna kapılırdım. Onlardan uzak olmak istiyordum. Gidecek yerim yoktu ama. intihar? Tanrım, çaba gerektiriyordu. Beş yıl uyumak istiyordum ama izin vermezlerdi
charles bukowski romani.belki de tek edebi degeri olan kitabi, yazarin hayatinan kesitler tasir.kitaptan hafizalarda kalan cümlelerden biri ise;
nefret ediyorsan yalvarmazsin.
Kadınlar kitabındakı gibi her sayfada yarık edebiyatı yapmak yerine her şeyi en başından alıp çocukluğunu ve iç dünyasını anlatan charles bukowski kitabı.
Altını çizdiğim bir kısım.
"Albay sussex de kimdi? Herkes gibi sıçmak zorunda olan biri. Herkes sisteme uyup içine girebileceği bir kalıp bulmak zorundaydı. Doktor, avukat, asker- ne olduğu mühim değildi. Kalıbını bulduktan sonra ileri doğru gitmeye çalışıyordun. Sussex de herhangi biri kadar çaresizdi. Ya bir kalıp bulurdun kendine ya da açlıktan ölürdün."
"Kelebeklerin ve arıların arzuladığı bir çiçek olmak varken, sinekleri cezbeden bir bok parçasıydım. Yalnız yaşamak istiyordum, yalnız olunca daha iyi hissediyordum kendimi, daha temiz, ama onlardan kurtulacak kadar zeki değildim." diye içinde böyle bir cümle barındıran bukowski kitabıdır.
(bkz: charles bukowski)
bay bukowski'nin hayatının gerçekten iğrenç bir babayla ve kayıtsız bir anneyle nasıl sert geçtiğini anlamak için okunması gereken bir kitaptır. çocukluk ve okul günlerini anlatır. okula gider dayak yer eve gelir dayak yer dayak onun için heryerdedir.hatta yüzündeki çıbanların büyük bir bölümü bu yüzden ortaya çıkmıştır, okunasıdır. hatta meraklısına kitaptan bir alıntı.
''dünya dışardaydı ve her şeye kayıtsızdı ama önemi yoktu. Milyonlarca insan vardı dışarda, köpekler, kediler, sincaplar, binalar, sokaklar, ama önemsizdi. Sadece bir baba, ustura kayışı, banyo ve ben vardım.''
