evden çıkmadan önce niye ekmek almaya hep ben gidiyorum kavgasını yaşamış, karşılığın da evin en küçüğü olduğun için cevabını almış ve sinir olmuş bir şekilde bir hışımla ayakkabıyla uğraşmak istemeyip terlikleri takıp kendini sokağa atmış çocuktur.
muhtemelen evin en küçük çocuğudur. uykulu uykulu zorla kaldırılmış çocuk giyer ayağına terliklerini ve bakkalın yolunu tutar. oysa hala bir gözü kapalıdır. evdekilere ekmeğin ucunu kemirip bir ders vermek istesede koluna kulbunu geçirdiği poşete uzanmak zor gelir. tek hayali kahvaltıdan hemen sonra izlemek istediği çizgi filmdir. fakat o da ne o gün pazardır ve babanın kovboylu filmi vardır. lanet olsun kovboylar!
