küçükken muhtemelen anneler tarafından maruz bırakıldığımız duygu sömürülerinden yalnızca biri. o mini mini masum yürekleri nasıl da kandırıyorlar değil mi? lokmamı yemezsem arkamdan ağlarmış, bana ne, isterse gitsin kendini köprüden atsın demek geçiyor şu an içimden. ama o zaman demeliydim bunu, hatta sofra başında ağlayan ekmekler, yas tutan tabaklar ve küsen yemek artıklarıyla arama mesafe koymayı başarmalı, onların oyununa gelmemeliydim. böyle yapmış olsaydım belki de dün üstüne çıktığım tartı hala yaşıyor olurdu.
annenin çocukken size yemek yedirmek için uydurduğu laflardan sadece biridir.ben hiç arkamdan ağlayan ekmek görmedim. anne hadi ağlasın yiyeceğim o zaman dediğinizde terslenirsiniz.*sonra anne işi büyütür. yemek yemezsen seni babana söylerim tehditleri havada uçuşmaya başlar. hayır anlamam,ben semirsem ne olacak? kurban bayramında beni mi keseceksiniz?o zaman niye bu çaba? bırakın yaf canım ne zaman isterse o zaman yerim.*
meşhur 'anne yalanları'ndan biridir. çocuk önündeki yemeği (ya da ekmeği) bitirmeden sofradan kalkmaya yeltenince anne yalanı devreye girer: "yemezsen arkandan ağlar evladım!" yalandır ama hoştur.
