eklektizm ile karıştırılan akım. eklektizmde, sadece fikri almak yaklaşımı hakimken, eklektisizm direkt taklit eder, fikir yürütmekle uğraşmaz, alır yapıştırır.
19 yy.'da ortaya çıkan bu akım, özellikle antik yunan yapılarını diriltmeyi amaçlarken, alakasız yapılara yunan sütunlarını ve cephelere heykelleri yerleştirerek oldukça rüküş bir tarz yaratmıştır. süsü mimarinin temeline yerleştirip, strüktür-form-fonksiyon ilişkisini alt üst eder. uzun süre bu akımla şehirler şekillenmiş, bünyeler zehirlenmiştir tabir-i caizse.
sonrasında, birilerinin canına tak demiş ve büyük bir hızla karşı akımlar türemiştir. modernizmin temelinde bu süse karşı çıkmak yatar. art nouveau da süslü olmasına ragmen özgünlügü nedeniyle dahil olmak üzere, de stijl, arts and crafts gibi akımlar modernizmin alt başlıkları olarak, aynı sebepten (eklektiszmi ortadan kaldırmak amacıyla)ortaya çıkmıştır.
Farklı düşünce sistemlerinden seçilen öğretilerin ayrı bir sistem içinde birleştirilmesi. Eklektizm, öğretilerin alındığı sistemlerin bütününü benimsemediği gibi, aralarındaki çözümleme amacını da gütmez. Dolayısıyla, düşünce sistemlerini birleştirme ya da uzlaştırma yöntemi olan sinkretizmden farklıdır.
Fransız düşünürü Victor Cousin, eklektizm yönteminden bir felsefe okulu kurmuştur. Cousin''in eklektizm öğretisi Platon''u, Kant''ı ve iskoçyalıları kaynaştırır.
Soyut düşünce düzeyinde her sistemin öğretileriyle ayrılmaz bir bütün oluşturduğu kabul edilirse, eklektizm, farklı sistemlerden keyfi olarak seçilen öğretilerin bir araya getirilmesinden doğacak tutarsızlıklar yüzünden eleştirilebilir. Ama uygulamada eklektik bakış açısı birçok bakımdan yararlı olabilir.
Bir devlet adamı kadar bir felsefeci de, ilkesel olarak değil, karşıt tarafların öne sürdüğü görüşlerin gerçek değerlerini gördüğü için eklektik olabilir. Bu tür bir eğilim, sistemler yeniliklerini yitirdiğinde ya da tarihsel koşulların ve bilginin değişmesiyle sistemlerin yetersizlikleri ortaya çıktığında görülür.
farklı sanatsal düzgelerden alınan ögelerin yeni bir dizge içinde yeniden kullanılması eylemi. sanatta farklı çağ ve üsluplardan seçilmiş devşirilen ögelerin yeni bir tasarım ya da ürün oluşturmak için ele alınması. bu durum 19. yüzyılda çok yaygın olarak görülür. bununla birlikte eklektisizm, bir üslup değil, bir davranış biçimi olarak değerlendirilmelidir. ancak farklı eklektisist üsluplardan söz edilebilir. bu üslupların hepsinde davranış biçimi ortak olduğu halde, biçim malzemesinin devşirildiği çağ ya da üslup ve bunların yeniden dizgeleştirilişi farklıdır.
farklı düşünce sistemlerinden seçilen öğretilerin ayrı bir sistem içinde birleştirilmesi. eklektizm, öğretilerin alındığı sistemlerin bütününü benimsemediği gibi, aralarındaki çözümleme amacını da gütmez. dolayısıyla, düşünce sistemlerini birleştirme ya da uzlaştırma yöntemi olan sinkretizmden farklıdır.
diğer bir anlamı da farklı sanatsal dizgelerden alınan öğelerin yeni bir dizge içinde yeniden kullanılması eylemi. sanatta farklı çağ ve üsluplardan seçilip devşirilen öğelerin yeni bir tasarım ya da ürün oluşturmak için ele alınması olgusunu ifade eder. bu durum 19. yüzyılda çok yaygın biçimde görülür. bununla birlikte, eklektisizm bir üslup değil, bir davranış biçimi olarak değerlendirilmelidir. ancak, farklı eklektisist üsluplardan söz edilebilir. bu üslupların hepsinde davranış biçimi ortak olduğu halde, biçim malzemesinin devşirildiği çağ ya da üslup ve bunların yeniden düzgeleştirilişi farklıdır.
