ortadoğu ülkeleri tarafında "içişlerine müdaheleye imkan tanıyan emperyalist bir hareket" olarak algılanan ve ABD başkanına 200 milyon dolarlık bir fonu istediği gibi kullanma hakkı veren program. Lübnan ve Ürdün'e bu doktrin çerçevesinde askeri müdahaleler de bulunulmuştur. günümüzden farklı olarak, ABD, bu iki ülke liderlerinin daveti üzerine, bu ülkelere asker yollamıştır.
abd'nin tam anlamıyla uydusu konumuna geçmemizi sağlayan plandır. öncesinde ki truman doktrini ve marshall yardımları sonucunda abd'ye olan bağımlılığımız, eisenhower doktrini neticesinde perçinlenmiştir. bu sonuca varılmasında muhtemel olarak soğuk savaş döneminin getirdiği bloklaşma eğilimi ve sovyet tehdidinin etkisi bulunmaktadır. ancak batı ve amerika yalakası devlet yöneticilerinin katkısı yadsınamaz.
2. dünya savaşı sonrası avrupa ve sovyetler birliğinin çevre ülkelerinde, sosyalizmin prestijinin artması ve deyim yerindeyse komünizm hayaletinin dolaşmaya başlamasının ardından, abd'nin sovyetlere karşı koyma ihtiyacının, sovyetleri çevreleme ile geleceğine duyulan inançla birlikte, orta doğu ülkelerinde sosyalizm ve nasr'dan etkilenen bağlantısız hareketlere karşı abd'nin bir önlemi ve kendisinden kaynaklanan olası bir savaş çıkarma ihtimali üzerine yazılmış bir doktrindir. buna göre; ortadoğu ülkelerinde sosyalizan bir hareket ortaya çıkarsa abd bunu savaş sebebi olarak görecekti.
ABD'nin ORTADOĞU ile ilgili geliştirdiği projeye Eisenhower Doktrini denilmektedir. Aynı amaçlarla kurulan Eisenhower vakfı 100ü aşkın ülkede faaliyet göstermektedir. Bu vakıf bir zamanlar DSi Genel Müdürü olan Süleyman Demireli bursiyer seçip ABDye davet etmiştir. Bir süre sonra Demirel 41 yaşında Türkiye Başbakanı olmuştur.
suudi arabistan, bu doktrin ilk çıktığında mısır, suriye ve ürdün ile birlikte bu anlaşmaya tepki göstermiş ancak daha sonra 180 derecelik bir dönüşe imza atarak bir kaç hafta sonra doktrinin iyi ve müspet olduğunu bildirmiştir.
Nedenleri:
1- ABDnin, S.Rusyanın Süveyş kanalı ve Arap petrollerini ele geçirme teşebbüslerini önleme isteği
2- Ortadoğu ülkelerinin ekonomik sıkıntılarını önleme isteği
3- Komünizme karşı Arap ülkeleri bilgilendirmek.
