annesinin ya da babasının arabası olmadığı için ergenlik yıllarında ne kadar heveslense de araba sürme şansı bulamamıştır.
işinden ya da içinde bulunduğu sosyoekonomik koşullardan dolayı da şimdiye kadar araba sürmeye hiç ihtiyaç duymamıştır. ihtiyaç duyduğu ve gerekli ekonomik koşullara sahip olduğu an arabasını da ehliyetini de almasını bilir. o yüzden ehliyet sahibi olmamak alay edilecek bir durum değildir.
Motor binmeyi sevmiyordur.
2 tekerden korkuyordur.
Aksiyonu seviyordur.
mesela bir abim 24 yaşında ehliyet alsa alır ama almıyor altında motoru var motoru plakasız arkadaşlarından araba alıp sürüyor ama daha hiç ceza yemedi.
Ehliyeti olan erkeklerden hiçbir farkı olmayan erkektir. Tek farkı biri otobüsle giderken gitmek istediği yere diğeri kendi şahsi arabasıyla gider bunun dışında dark yok.
32 yaşımdayım ve ehliyetim yok. Almaya niyetim de yok. istanbulda araba kullanacak kadar sinirlerim sağlam değil. Zaten motorlu araçları oldum olası sevemedim. Hızdan nefret ediyorum. Hız fobim var.
cia kapımı kırıp beni zorla sürücü kursuna yazdırmayacaksa benimdir.
öğrenemedim gitti. sonra da hevesim kalmadı. yoğun trafikte şoför yanında otururken bile sinir krizi geçiriyorum,direksiyon başında olsam kalpten giderim herhalde. sonuç olarak ehliyetim yok. gerçi arabam da yok.
