Belki benimdir. Önceden benim diyebilirdim; lakin bu aralar duygusuzum. Dostoyevski okuyamıyorum. Yüreğim hiçbir şey için çarpmıyor. Yine de bir hastalık bu. Ben kendi iksirimi hazırlayıp mutlu günlerime döneceğim elbet. Biraz akıllı biraz coşumcu ve fazlasıyla tutkulu... Dikenlere basıp geçeceğim, akan kan ve geride kalan yara mutluluk verecek bana. Sonsuz bir rüyadan belki bir ölüm uyandıracak belki de bir kızın şefkatli yumuşak öpücüğü.
