kendini beğenmek ile arasında çok büyük farklar olduğunu düşündüğüm durumdur. mesela erkeklerde egoyu çok itici bulurum ama kendini beğenmişlik çekici gelir. fark ettim ki en yakınımdaki bir kaç insan da benim gibi düşünüp hissediyor bu konuda.
mesela güzel/yakışıklı bir insan düşünelim bu insanın sürekli güzelliğini/yakışıklılığını dile getirmesi, bununla övünmesi egodur ve itici buluyorum. bir de zeki bir insan düşünelim. zekasının farkında, bunu sürekli dile getirmiyor ama gerektiği yerde cümle içerisinde net bi şekilde zeki olduğunu belirtiyor ve bununla gurur duyuyor. bu kendini beğenmektir.
fark ettim ki bu ikinci durum hoşuma gidiyor çünkü belli yönlerde çevremdeki herkes (ben de dahil) böyle...
Fazla özgüven sonucunda elde edilse bile, ihtiyaç duyulan his. Ego, bireyin kendi üstünlüğünü kabul etmesidir. Kendisine karşı dürüst olmasıdır. Ancak başka bireylerle karşılaştırılarak elde edilen üstünlük kibir ve mutsuzluk getirir. Tatmin ediciliği tercih edilmesine neden olur.
bende biraz da olsa var, tavan yaptığı oluyor anlık. gerçekte gururumun bir sonucu olarak ortaya çıktığını düşünmekteyim. bir kızdan hoşlanınca ilk adımı ben atmam çünkü karşıdaki kişi beni sevmiyorsa onun egosunu tatmin etmiş olma düşüncesini yediremiyorum. ömrünün sonuna kadar yalnız kalmama neden olacak bir davranış belki de bu. ayrıca arada sırada kendimi başka insanlardan üstün görürüm kendimce haklı nedenlerden. tabii sınırımı biliyorum, kendimi yerin dibine de sokmayı iyi bilirim. ki bence de herkes yaşamında bir kez yapmıştır bunu. şu ana kadar bir kez bile olsa "hiç ırkçılık yapmadım." diyen birisi gibi yalan söylüyordur "egoistlik yapmadım, egoist davranmadım." diyen.
