bireylerin kendilerini özel ve önemli hissetmek için inandığı efsane olma halidir. halbuki hiçbir efsaneliği yoktur.
bu tür efsane nesil başlıklarının tümü ele alındığında doğan herkes efsane nesile dahil oluyor esasında. 80-85 arası doğan efsane nesil, 85-90 arası doğan efsane nesil, 90-95 arası doğan efsane nesil, 95-2000 arası doğan efsane nesil. e kim kaldı ki başka? bundan bir on sene sonra da devamı gelecektir, 2000-2005 arası doğan efsane nesil ve devamı türde başlıklar. bir döngü halinde devam edecek. hatta şöyle bir bakınayım dedim de bütün yıllar için ayrı ayrı açılmış bu başlıklar.
dahası, teknolojik bir şey kullanmakla, çizgi film izlemekle, dizi izlemekle, bilgisayar oyunu oynamakla efsane olma hali. windows 98 kullanmış, pokemon izlemiş, rosalinda izlemiş, atari oynamış efsane nesil benzeri başlıklar. ne tür bir efsaneliği var ki bu durumun? pokemon izlemekle efsane mi olunur? ya da atari oynamakla? ya da trt kuşağında kovboy filmleri izlemiş olmakla? sony ericsson'un eski bir modelini kullanmakla? ya da samsung e250 kullanmış olmakla? yahu teknolojik bir alet kullanmakla efsane mi olunur? ya da televizyon ekranından izlediğin herhangi bir şeyi izlemiş olmakla? sokakta akşama kadar futbol oynamış olmakla? futbol yahu, bildiğin futbol. ki her ne kadar çocuklar günümüzde daha çok teknolojinin içine gömülmüş olsa da sokaklarda hala top oynayan çocuklar var akşama kadar.
bundan 10-20 yıl sonra da pepe izlemiş efsane nesil, niloya izlemiş efsane nesil türevi başlıklar açılacak. gene aynı döngü dönmeye devam edecek.
aslında geçmişin daha güzel algılanmasının bir nedeni de çocukken hayata dair pek bir şey bilinmiyor oluşu. hayattaki kötülüklerin çocukken yeterince algılanmıyor oluşu. bu yüzden o zamanki yaşantı daha güzel geliyor, büyüyünce denk gelinen zamanki yaşantıdan.
aklıma tarkovsky'nin stalker filminden bir replik geliyor tüm bunları düşündükten sonra.
"izin ver planlanan her şey gerçekleşsin.
inanmalarına izin ver."
