yoldan geçen kızlara sarkmazsınız, laf atmasınız; "sen nasıl erkeksin lan?" derler, süt çocuğu olursunuz.
misafirlikte "bir tane daha yer misin yavrum?" sorusuna, canınız çekse bile "yok." dersiniz.
evlenene kadar bir kadınla birlikte olmazsınız, erkekliğinizden şüphe ederler. karı gibisin derler falan.
yoldan yürürken, karşıdan hızla gelen teyzeler sizin yolunuzu uzatır, siz yol vermek zorunda hissedersiniz. sağa sola şarampole yuvarlanırsınız.
eve gelen minik çocuk bilgisayarı işaret ederek "maç var? maç?" der, siz "bilgisayar bozuk" diyemezsiniz. çocuğa oyun açıp başında beklemek zorunda kalırsınız.
size saygısızlık edene sesinizi çıkarmazsınız, susarsınız. sadece dinlersiniz.
hiçbir kız da bu adamlara bakmaz, nerede apaçi var nerede bebe var onlara gider.
sözlükte trollük yapamazsınız, hemen bir "kanki" mesaj atıp, "sen böyle değildin." der.
efendi, aile terbiyesi almış pek çok başarılı insan olmasından dolayı, başarının sırrı başka yerde aranmalıdır. Olumsuz yanına gelince , efendi ve aile terbiyesi almış olmak moda değilse, pek popüler olmazsınız.
doğuştan gözlem insanlarıdır. çevresinde olan her ayrıntıya hakimdirler, o kadar detayın içinde yaşarlar ki, neden sessiz kaldığı sorulduğunda şöyle cevap vermeleri çok olasıdır; '' nereden başlayayım, kurduğunuz cümlelerdeki gramer hatasının aslında istemeden de olsa tartışmanın ilerleyen boyutlarında kırıcı seviyelere neden olacağını mı yoksa üzerine konuştuğunuz konunun saçmalığından mı bahsedeyim...'' gibi
ama bu tür insanlar muhammed peygamberinde söylediği gibi ben hiçbir şey değilim, meğer ki sizin gibi bir insan olabileyim sözünün hala yer yüzünde yaşayan etten ve kemikten delilidir. yalnızlıkları onları zenginleştirmiştir hayatlarına girmeyi başaran insanlar için müthiş mutluluk kaynaklarıdır. o kabuğu kırın yeter ki; ama dikkat! gerçekten tehlikelidirler. çünkü siz onunla konuşurken çoktan sizin zihninizi çözmeye başlamıştır. büyüdüklerinde insan sarrafı olurlar.
evet şifa olacak ilacın yan etkileri olduğu gibi, bu başlıkta belirtildiği gibi bu olayın da maalesef olumsuz etkileri oluyor, mesela efendi ve terbiyeli birisi bu taraklarda bezi olmayanlarca çoğu zaman saf ve enayi olarak nitelendiriliyorlar diğer taraftan evlenilecek kızlar veya anneleri tarafından pasif, işe yaramaz, hımbıl olarak da görülebilirler.Özellikle günümüzde efendi, terbiyeli insanlara pek prim verilmediğinden çoğu zaman böyle kişler tercih sıralamalarında son sıralarda yer aldıkları gözlemlenebilir.
her terbiyesizlik olmasın, sorun çıkmasın diye kendini geri çekince korktu kaçtı yavşak diye düşünülmesi.
ağzına çakılmalık suratına bakınca bu çocuk bana yaziyüüüür diye düşünen ergen gerisinden beter sefil kızlar tarafından ay bu çocuk bana çok aşık hiç sesini çıkaramıyor kıramıyor ne istesem yapıyor diye düşünülmesi, işi abartıp suistimal etmesi.
katıldığınız sosyal ortamlarda çok göze batmazsınız, herkes tarafından çok iyi, kibar ve mükemmel olarak tanımlanır ama genellikle lafta kalır söylenenler, hak ettiğiniz değeri çoğu zaman göremezsiniz. bir çok insanın önceliği değil, alternatifi olarak görülürsünüz ve onlar için listenin son sıralarında yer alan vasat bir seçenek halindesinizdir. fakat bilinmeyen ve üzerinde durulmayan bir esas var ki, efendilik ve aile terbiyesinin direkt olarak sağladığı nezaket size iş, aşk ve mutluluğun kapısını yeri geldiğinde sonuna kadar açacaktır. gerçekten nezaket, kullanacağınız yeri ve zamanı bilirseniz mükemmel bir silahtır. zamanla, elde etmeye çalıştığınız çoğu şeyi elde ettiğinizi görürsünüz.
erkek için, efendilik ve aile terbiyesinin yanına ekleyebileceğiniz iyi eğitim, zeka, vizyon sahibi olmak ve yakışıklılık gibi sıfatların getirisi tahmin edemeyeceğiniz boyutlarda olabilir. elbetteki, bu sıfatlar her efendi olup iyi aile terbiyesi alan kişide görülemez onuda farkında olmadığınız şans faktörü ve şeytan tüyü halleder. efendilik ve aile terbiyesinin faydaları 25 yaş ve sonrasında ortaya çıkarak git gide yükselir. böyle biri için sabretmek ve benimde zamanım gelecek diyebilmek önemli bir meziyettir. çünkü genellikle, 20'li yaşların başında bu tip adamların hata yapma oranı yüksektir, herkes geziyor tozuyor sevgilisi var gibi yanılsamalar içine girip birine aşık olmak, okulu, aileyi sallamayıp piç eğilimi içerisine girerseniz sonu hüsran olur. zaten beceremez, elinize yüzünüze bulaştırır geçip giden yıllarınıza yazık edersiniz.
efendilik ve iyi aile terbiyesine sahip kişide olması gereken yegane şey sabır olmalıdır. 25 yaş sınırı aşıldığı takdirde kazanacaklarınız, kaybettiğinizi düşündüğünüz ama asla kaybetmediğiniz şeyleri önünüze fazlasıyla sunacaktır.
alemin göt olduğu bi dünyada yaşarken sahip olunan bu güzel vasıfların tam anlamıyla korunması pek mümkün değildir, hakedene hak ettiği gibi davranılmasından yanayım, bana tokat atana öbür yanağımı dönmekten beri, karşılığında tekme atmaktan da geriyim.Kısasa kısas ideal olanıdır.
hiçbir olumsuz yanı yoktur, sadece bazı dönemlerde bakılan yanı olumsuzlama hissi hasıl olabilir. efendi olmayan karşıtı; piç olansa şayet, efendiler piçlerden çok daha fazla piçlik yaparlar. lakin efendilik vasfının sindirilişi o piçlikleri; katlanılabilir hatta sevimli bir hale getirebilir. yani her efendi, uslu insan piçlik yapar. yapılan bu piçlikler karşıdaki insanın gözünde piçlik olarak değerlendirilmez.
ve aile terbiyesine gelince; insan çok yönlü bir varlık olduğu için, aileden aldığı/edindiği terbiyeyi yine aile içinde sergileyeceği için, alınan bu terbiye aile içi huzura önemli katkılarda bulunur. ve aile dışı hayatta efendisi/piçi her türlü insan tipi dışarıdan gelen/gelecek tepkilere karşı teyakkuz halinde olduğu için, nabza göre şerbet vercek ve bulunduğu ortamın şartlarına göre gardını alacaktır.
efendilikten ve terbiyelilikten kimseye zarar gelmez.*
acaba efendi geçekten efendi olmakmı isterdi sorusu geldi aklıma .karekter olarak sakin bir yapıya sahip insanlar zaten bu durumdan pek şikayet etmezler.ama ailenin yetiştirme tarzı sonucunda ttörpülenip efendileşen bireylerin kendi iç dünyası ve aile terbiyesi arasında bi git gel yaşaması muhtemeldir.
efendinin içinde kim bilir ne fırtınalar kopuyor ama aile ve toplum baskısı yüzünden bastırmak zorunda kalıyor.ee bastıra bastıra ilerde psikopata bağlama ihtimalinin yüksek olduğu göz ardı edilmemeli.
sigara icersin "aaaa sen sigara mi iciyorsun" olur
karsi cinsten biriyle arkadaslik kurarsin "oha senden beklemezdim" olur
eglenmeye gitmek istersin "senin öyle yerlerde ne isin var" olur
efendilerin de dört dörtlük olmadigini bir türlü kavrayamazlar.
Başlığı açtığım zamanki entry min üzerine (#4861445) birşeyler yazmam gerektiğini düşündüm. Aslında seyir iyi ama bu kadar insana tek tek yanıt vermektense, bazı konuları maddeler halinde yazmak istedim. Bunun iki nedeni var. Birincisi efendilik ve aile terbiyesi olarak ifade ettiğim kavramın yanlış anlaşılması, ikincisi de dediğimi çok iyi anlayan arkadaşlarımı fazla karamsar görmem.
1) Efendilik pısırıklık değildir arkadaşlar. Efendi adam ikili münasebette karşıdakini kendinden önde tutandır. Diyeceksiniz ki karşıdaki kişi bunu senden bekliyor mu da yapıyorsun? Önemli değil, düşünmüyorum bile.
2) Efendilik anne kuzuluğu da değildir arkadaşlar. Efendi yetişmiş bir bünyede mutlaka özenli bir anne vardır. Anneye de saygı büyüktür ama, aradığı kızı bulmamayı annesine benzememesi ile açıklama davranışının anlattıklarımla örtüştüğünü söylersem konsepti bozarım diye düşünüyorum.
3) Hakkını aramak ya da rekabete girmek hakkında kendimden örnekler vereceğim. Yorum katmadan olayları anlatmaya çalışacağım, kıssadan hisse hesabı.
Hiç bir zaman not için öğretmen peşinde koşmadım. Kendi hak ettiğim nottan başkasını da istemedim, lazım değildi çünkü. Önemli olan hayatı yaşamak, yaşadıklarından anlam çıkartmaktır diye düşünürüm hep. Derslerim için de öyleydi, birşeyler anladığım ve öğrendiğim ders değerlidir. Öğrenmediysem, hoca bana anlatamadıysa bana ne. Hep hedeflerim vardı, onlara da kendim gittim. Kimseye de boyun bükmedim, istemediğim hiçbirşey yapmak zorunda kalmadım. Örneğin beni sınıfta bırakmak için dönem ödevi notumu bile işlemeyecek, kendisine parfüm hediye eden arkadaşıma sözlü notunu 5 verecek kadar aşağılık öğretmenim bile oldu. Ama ayağına ne ben ne de ailem gittik, dersten de geçtim.Birçok hocamın lisede sadece yanına gidip not yükseltmesini rica etmiş bile olsam, keza üniversitede durum yine aynı, çok daha iyi not ortalamalarım olurdu kesin. Ama işin altından kendi kendime kalkmanın verdiği gururu yaşayamayacağım gibi, aşağılık hissederdim kendimi. Sonuç ne diye merak ediyorsunuzdur. ilkokulda okul birincisiydim, ekolü olan bir lise ve üniversiteden aksamadan mezun oldum, üzerine de tezli yüksek lisans yaptım. Tezini zamanında verip mezun olan bölümümdeki iki kişiden biri de benim.
işyerimde 3 yıl yaşıtım, benden daha vasıfsız lise ve üniversiteden mezun, teknik bilgisi olmayan bir yönetici ile çalıştım. Tek artısı hiçbirşey yapmadan çok şey yapıyormuş gibi göstermesiydi. Bu düşünceyi yıkabilmek için üst yönetimde, dengim arkadaşlarımla beraber birşeyler yapmaya çalıştım ama olmadı. Tartışmalar vs. oldu, bu sürede işle ilgili hiçbir sorumluluktan kaçmadım, olumsuz vakalar dahil her işi üzerime aldım. işim artmasına rağmen ne mevcut personel sayısı, ne benim maaşım arttı.
Sonuç? Yöneticim olan arkadaş aynı maaşla aynı yerde çalışıyor. Önceden altında 3 departman ve yüzlerce insan vardı. Şu anda genel müdüre doğrudan bağlı, hala koordinatör, ama kendini koordine ediyor, altında çalışan yok. Ben, ondan daha fazla maaşla, yöneticilik yaptığım, haftada %20 daha az mesai yaptığım, hafta sonu çalışmadığım, şehit merkezinde bir işe sahibim.
4) kızlarla ilişkim asla istediğim gibi olmadı. hoşlanıp da duygularımı açtığımda "biz arkadaşız." yanıtını aldığım çok oldu. uzun süreli ilişkim olamadı, hiçbiri içime tam anlamıyla sinmedi. burada anlatılacak çok olay var ama, bu kadarla özetleyeyim. sonuç? harika bir kız arkadaşım var. bir ara gerçek olmadığımı düşündü, en büyük derdimiz kavga etmiyor oluşumuz! Ne geçmişe dönük bir burukluk, pişmanlık var, ne de açıklayamayacağım beni zor durumda bırakabilecek olaylar ve insanlar.
Evet dünya kötü, insan doğası iyi olduğu söylenemez. Bu fenalığa karşılık insan olmayı tercih etmek asla yanlış değil. Efendilik ve doğruluk; kaypaklık, işgüzarlık, ikiyüzlülük, sahtekarlık ve yalancılığın turnusol kağıdıdır. O nedenle efendi olmak savunmasızlık değil, en büyük savunmadır. Efendi olmak ezik yaşamak falan değil, son gülen olmaktır.
inşallah aklımdan geçenlerin hepsini yansıtabilmişimdir. Bundan sonraki aşamada bu konuyla ilgili birşey yaparsam, manifesto yazıp bir gayrıresmi örgüt kurmak gerekecek çünkü.
eğer efendiyseniz ve aile terbiyesi almışsanız:
- küfür etmek içinizden gelmez. en fazla laf arasında "sikerim" veya "ağzına sıçayım" dersiniz. arkadaşlarınız sizinle dalga geçer.
- her kız sizi arkadaşı olarak görür.
- içinizde hırs yoktur, "loser" olmaya mahkumsunuzdur.
- herkes sizi sever. ama hiç kimsenin 1. dereceden arkadaşı değilsinizdir.
- çekingensinizdir. hakkınızı aramazsınız. kimse de size hakkınızı vermez.
- bütün bu etkenler sonucunda psikolojiniz bozulmaya başlar. ailenizle kavga edersiniz. ve ailenize karşı soğuyarak gittikçe daha da içinize kapanırsınız.
