Bir plak gibi dönüyor gökte mavilik
Sesi asağıda, çok aşağıda
Üstünde bir duvarın. Duvarsa
Dondurma yiyen bir çocugun eli sanki
Taşmış akıyor
Öpüyor toprağı kanatan, nar çiçeklerini.
Şiirler yazdım, kitaplar okudum
Elimde bir bardak aldım, onu yeniden oydum
Derinlerde kaldım böyle bir zaman
Kim bulmuş ki yerini, kim ne anlamış sanki mutluluktan
Ey yağmur sonraları, loş bahçeler, akşam sefaları
Söyleşin benimle biraz bir kere gelmiş bulundum
söyledim miydi sana
bir düş olduğunu onun
ödünç aldığım
iki beklenti arasında bir düş
onunla en yakınken uzanıyorum senin yanına
onunla iç içeyken sarılıyorum sana
çekilince ondan özlüyorum seni
çünkü sen,
sen benim sevmemin başlangıcısın olsa olsa...
Bir ağaç sürüsünün üstünden
Çok ağaçlı bir ağaç sürüsünün üstünden
Kesilmiş limon dilimleri gibi düşüyor güneş
Votka bardağımın içine
Benim olmayan bir sevinç duyuyorum.
Kesiyorum durduğumuz yeri ortasından
Ey görünüş! seni bir yerinden hiç anlamıyorum
Dibimde değil ayaklarımın, damarlarında
Derinliğini orda tutan, or...da harcayan
Uçsuz bucaksız bir uçurum.
Zamanla değil, bir yerde
Benim olmayan bir şeyle yaşlanıyorum
Geçiyorum ilk şeklimi tüketerekten
Ağır ağır yanan bir tuğla harmanını
Billurdan sarkaçlarıyla.
Kalbim, sersemliğim benim...*
Bu böyle kimin gittiği? Sen dur ey!
Belki de ellerimiz mi? biraz ince, biraz da çok kelimeli!
Bu sanki niye durduğumuz mu?
Ay, pencere, göz! Siz git ey!
Kim bilir neyi saldığımız bu da, yalnızlığımız gel
Yırtıcı kuşları mı gözlerimizin, onlar mı bu sürüylen
Yoksa onlar mı işte seninle sevişme biçiminde
Oysa sevgimiz yerde, kara sevda sen uç ey!
Sen usul, ben yavaş, kime yaraşır bu sessizlik
Kim biner bu gemiye insandan kıyılar yapılırken
Yetmez mi dalgası vursundu azıcık gözlerimize
Gözlerin gözlerime, siz bak ey!
Su sen de olmasan insan çıldıracak mı
Hiç yoktan bir yerlere mi gidecek belki
Olsun neresi olursa, git karanlık ama git
Gecemizde duranı sen kal ey!
Benim bu çok elli, bu çok gözlü delişmen
Çok bildim sana yaraşır olmayı günlerce
Şunu sevdim, şuna özendim, şununla yetindim sonunda
Ben miyim şimdi nerede, ben çok ey!
bitti o sevda kesildi çığlıkları martıların
su gibi bitti, suya karşıt gibi bitti
itti kıyıyı adına deniz dediğimiz şey
unuttuk ikimiz de her türlü yetinmezliği
kaybetti kumarda gözlerim
kaybetti kumarda gözleri.
bir koru rüzgarlandı göğüs boşluğumuzda sanki
uzaklaştı ağaçlar birbirlerinden
yakınlaştı ağaçlar birbirlerine
yani... her soluk alıp verişimizde bizim
bir mekik gibi kalbin
bir mekiği gibi kalbim
işleyip durdu bu yitikliği yeniden.
ne kaldı
farkında mısın bilmem
gündüzler..
gündüzler biraz azaldı.
Adam yasama sevinci içinde
Masaya anahtarlarini koydu
Bakir kaseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasini koydu
Pencereden gelen isigi koydu
Bisiklet sesini çikrik sesini
Ekmegin havanin yumusakligini koydu
Adam masaya
Aklinda olup bitenleri koydu
Ne yapmak istiyordu hayatta
Iste onu koydu
Kimi seviyordu kimi sevmiyordu
Adam masaya onlari da koydu
Üç kere üç dokuz ederdi
Adam koydu masaya dokuzu
Pencere yanindaydi gökyüzü yaninda
Uzandi masaya sonsuzu koydu
Bir bira içmek istiyordu kaç gündür
Masaya biranin dökülüsünü koydu
Uykusunu koydu uyanikligini koydu
Toklugunu açligini koydu.
Masa da masaymis ha
Bana misin demedi bu kadar yüke
Bir iki sallandi durdu
Adam ha babam koyuyordu.
Bir agaç sürüsünün üstünden
Çok agaçli bir agaç sürüsünün üstünden
Kesilmis limon dilimleri gibi düsüyor günes
Votka bardagimin içine
Benim olmayan bir sevinç duyuyorum.
Kesiyorum durdugumuz yeri ortasindan
Ey görünüs! seni bir yerinden hiç anlamiyorum
Dibimde degil ayaklarimin, damarlarinda
Derinligini orda tutan, orda harcayan
Uçsuz bucaksiz bir uçurum.
Zamanla degil, bir yerde
Benim olmayan bir seyle yaslaniyorum
Geçiyorum ilk seklimi tüketerekten
Agir agir yanan bir tugla harmanini
Billurdan sarkaçlariyla.
Ben gidince hüzünler bırakırım
Bu senin yaşadığındır
Bir ev sıkılır kadınlardaki
Bir adam sıkılır kadınlardaki
Seni sevmek bu kadar mı
O benim yaşadığımdır.
Bazan da bir yerde kuşlar vardır
Ne uçmak, ne görünmek için
Bir karanfil pencereyi deler
Bir kapı kendiliğinden kapanır
istesek sevişirdik, ama olmadı
Biz değil yaşayan acılardır.
Gitsem de her yerde biraz vardır
Hatırda zamansız bir plak
Bir otel kapısı, biraz istasyon
Vardır o seninle birlikte olmak
Buluşur çok uzaktan ellerimiz
Ve nasıl göz gözeyiz ansızın bir infilak.
inceliklerin, ışık hızıyla kayıp giden, gerçekte derin, yabansı anlamlarla yüklü kısacık anların, pembe, şeffaf bir sabahlık giymiş, uykudan yeni kalkmış güzel, ince bir kadın kadar uçucu, baş döndüren imgelerin, öfkesini kendi kendine söylenerek dile getiren, hayata pes etmiş ihtiyar bir adamın mırıldanmasına, sayıklanmasına benzer başıboş dizelerin zarif ozanı.
Bir gun, bir uzun gun hep denize baktik
Miller ve agirliklar bitti
Gelip gecmeler bitti, gemilerin
Beyaz ve kocaman govdeleri
Gozun kahverengi suyuna geldik.
Palamutlar yaktik, calilar her zamanki gibi
Susledi bizi bu ufak degisiklik
Cok agir bir seydi gun dortgenleri ustumuze dusen
Aydinliktan kopan aydinliktan kesilen
Agir mi agir
Kaldik ne kadar kaldiksa boyle
Sonra gun diye bildigimiz ne varsa akitildi
Duvarlar, sarmasiklar, evler akitildi
Gunesler, hizarlar, kiymik taneleri
Vinc sesleri, cekic sesleri bir bir.
Sokagin bitiminde donup arkama baktim
Her sey nasildi diye
Sundurma hazin
Carsi kararsiz
Duzlerde yarlarda tepelerde
Kurtlar, tavsanlar, yilanlar erimekte
Herkes dunyayi bir yanindan onariyor sanki
Meltem belli belirsiz birseyleri kipirdatiyor
Gozumu kapatik sokaga baktigimda
Sudur gun.
Ah sudur, ne yandan baksam sudur
Suyun imgesi sudur
Trenlerin kalktigi her yerde
Bavullar sudur
Bir gun bir Erzurum calkantisi
Obur gun Konya pasi
Manisadan gorunen Istanbul kiyilari
Cantasi acik duran bir kadinin anisi ve
Dudak boyasi
Ardahanli bir kartal
Kizilca hamamli bir pirinc
Tulbentler, yazmalar, krepler
Hep sudur
Askerin son defa memleketine baktigi
Yuzunu cevirince bir bardak gibi dusup kirilan memleket
Ve gemilerin agir agir limanlardan ciktigi
Ah sudur.
Bir gun, bir uzun gun bir aynanin onundeyim
Kirpikler ve saclar bitti
Govdem duvara surte surte inceltilmis bir nesne gibi
Dalgin ve uzun
Uzun ve sisli
Ben ki govdemle tattim govdemi, iyi bilirim
Bir hurma, bir basdonmesi
Kokusu basdonmesinin
Guzel kaplar aldim bu yuzden, ne kadar guzel kap varsa
aldim
Bilmek icin suyumu
Ve hazirlikli degildim ve bildim
Ben suyun bir dakika durdugu
Durunca boguldugu bir yerdeyim.
Bir kilimi yere sermek kadar guzel ne var
Sonra puskullerini duzeltmek kadar
Ya sofraya dilim dilim kesilmis bir domatesi koymaktaki
gorkem
Kamyon surmek yukunu bilmeden
Ve ikimiz bir aksam ustu sirasinda
Ve aksamustunun Anadoluya giden bir otobus gibi kalkmasi
sirasinda
Daglarda, tarlalarda, kopru altlarinda
Sazlarin, taslarin, yasunlarin arasindan gecerek
Bir akik gibi yansiyaraktan hem de
Kirmizi bir karpuzun dogum sancisina
Su akar ben akarim
Ben akarim su akar
Vakit yok bakismaya
Olmasan ne yapardık dedirten şair. Bazı insanlar vardır ki; bir yazıyla, bir şiirle başkalarının eksiklerini tamamlarlar, cümlelerin sonundaki noktalama işaretini koyarlar. işte o şairlerden bir Edip Cansever.Hiç yazmasan ne yapardık ?
UÇURUM
Bir ağaç sürüsünün üstünden
Çok ağaçlı bir ağaç sürüsünün üstünden
Kesilmiş limon dilimleri gibi düşüyor güneş
Votka bardağımın içine
Benim olmayan bir sevinç duyuyorum.
Kesiyorum durduğumuz yeri ortasından
Ey görünüş! seni bir yerinden hiç anlamıyorum
Dibimde değil ayaklarımın, damarlarında
Derinliğini orda tutan, orda harcayan
Uçsuz bucaksız bir uçurum.
Zamanla değil, bir yerde
Benim olmayan bir şeyle yaşlanıyorum
Geçiyorum ilk şeklimi tüketerekten
Ağır ağır yanan bir tuğla harmanını
Billurdan sarkaçlarıyla.
