bebeklikten çocukluğa geçerken kitaplarını gördüğümü hatırladığım karakterler. kitapta ince uzun olarak resmedilmişti birisi ya da ikisi de. o kadar hatırlamıyorum ama açıp da okumadım.
1952 yapımı siyah beyaz türk filmi. yönetmen şadan kamil, senaryo burhan felek, oyuncu kadrosu münir özkul, vasfi rıza zobu, nana aslanoğlu, nubar terziyan , rauf ulukut, turhan göker, salih tozan bulunmaktadır.
çocukluğumuzun vazgeçilmez ikilisi. edi'yi altan erkekli büdü'yü ise köksal engür seslendirmiştir. bunlardan biri sürekli pencere önündeki güvercinlere yem verirdi şimdi hangisi olduğunu pek hatırlamıyorum zira en son 92 senesinde izlemiştim.
şimdiki nesilin ezele behlüle fatmagüle filan tercih etmediği ikili. şimdiki nesili cümle içinde kullanmış olmaktan dolayı duyduğum mutluluğu tarif etmek de zor bu arada.
gece gece sardığım çocukluk kahramanlarım.
ben en çok edi'yi severdim, daha saf, içten ve iyi olduğu için. büdü daha ciddi ve akıllıydı ama edi daha sevimliydi. büdü uyumaya çalışırken edi onu gece gece her seferinde 'büdü!' diye gereksiz ve saçma bir şey sormak için uyandırır, konuşturur, büdünün bütün uykusunu kaçırdıktan sonra tam büdü konuşma isteğindeyken kendisi uyumaya başlardı. çok sinir bozucu ve sevimliydi edi. *en güzel bölümlerinden birinde büdü üzgünken onu neşelendirmeye çalışan edinin kendi kendine konuştukça ağlamaya başlamasıdır.
