Alaman kanalı RTL* de cuma geceleri yayınlanan bir komedi programındaki tek gözlü,kötü* versiyonlarını izledikten sonra yarım yarım yarıldığım (bkz: yarım yarım yarılmak) ikili
edi balık tutarken,
-geeeeeeellll balık balık balık balık balık...
edi gecenin bir yarısında susayınca,
-büdüüüü çok susadım...büdüüü suuuuuuu...dudaklarım kurudu,nem nem nem nem...
büdü : ama edi büyük pastayi kendine aldin..
edi : eee?
büdü : ama ben büyügünü sana verir, kücügünü kendime alirdim..
edi: ee bende öyle yaptim..
b: ne yapiyorsun edi
e: dama oynuyorum
b: guvercinle mi
e: evet
b: oldukca zeki hayvan bu guvercinler
e: pek sayilmaz, 9 oyunun sadece 2'sini kazandi
b: ne yapıyorsun edi?
e: düşünüyorum..
b: ne düşünüyorsun?
e: en sevdiğim sayıyı..
b: en sevdiğin sayı ne edi?
e: altı..
b: ne?! altı mı?!
e: evet.. altı.. (ve şarkı başlar.. senin iki gözün bir burnun var bir elinde var 5 parmak 4 ayağı var iskemlenin altının yerini tutaamaz hiiiçç.. sevidiğim saayııı altıııı...)
b: ama edi.. altı dediğin beşle yedi arasında bir sayı! altıyı kimse sevmez..
e:(kısa sessizlik).. iyidir.. altı iyidir..
edinin kafası ile büdünün kafası arasında çok ciddi bir fark vardı. edinin kafatası yuvarlak idi. büdünün kafatası ise uzundu. edi muhtemelen brekisefal büdü ise dolikosefal idi.
ilkokula giderken biri uzun, havuç şeklinde, öteki kısa, soğanı andıran kuklaların atışmalarından tanıdım aslında bugun de yayında olsa 27 yaşında olmama rağmen izlerim diyeceğim müthiş ikili:)
özellikle 80 model akranlarımın çok çok iyi tanıdığı hayatımızın en sevimli kahramanlarıdır. susam sokağı adlı çocuk kuşağında çıkan harika ötesi kuklalardır.
gece gece sardığım çocukluk kahramanlarım.
ben en çok edi'yi severdim, daha saf, içten ve iyi olduğu için. büdü daha ciddi ve akıllıydı ama edi daha sevimliydi. büdü uyumaya çalışırken edi onu gece gece her seferinde 'büdü!' diye gereksiz ve saçma bir şey sormak için uyandırır, konuşturur, büdünün bütün uykusunu kaçırdıktan sonra tam büdü konuşma isteğindeyken kendisi uyumaya başlardı. çok sinir bozucu ve sevimliydi edi. *en güzel bölümlerinden birinde büdü üzgünken onu neşelendirmeye çalışan edinin kendi kendine konuştukça ağlamaya başlamasıdır.
gece gece sardığım çocukluk kahramanlarım.
ben en çok edi'yi severdim, daha saf, içten ve iyi olduğu için. büdü daha ciddi ve akıllıydı ama edi daha sevimliydi. büdü uyumaya çalışırken edi onu gece gece her seferinde 'büdü!' diye gereksiz ve saçma bir şey sormak için uyandırır, konuşturur, büdünün bütün uykusunu kaçırdıktan sonra tam büdü konuşma isteğindeyken kendisi uyumaya başlardı. çok sinir bozucu ve sevimliydi edi. *en güzel bölümlerinden birinde büdü üzgünken onu neşelendirmeye çalışan edinin kendi kendine konuştukça ağlamaya başlamasıdır.
şimdiki nesilin ezele behlüle fatmagüle filan tercih etmediği ikili. şimdiki nesili cümle içinde kullanmış olmaktan dolayı duyduğum mutluluğu tarif etmek de zor bu arada.
çocukluğumuzun vazgeçilmez ikilisi. edi'yi altan erkekli büdü'yü ise köksal engür seslendirmiştir. bunlardan biri sürekli pencere önündeki güvercinlere yem verirdi şimdi hangisi olduğunu pek hatırlamıyorum zira en son 92 senesinde izlemiştim.
