buradaki iki sıçmığımızla açığa çıkarılamayacak kadar girift bir meseledir. kimisi var olduğunu iddia eder, kimi de tersini. aslolan, dilin akışı içerisinde bir yerde durabilmek, bir konum alabilmek iradesini gösterebilmektir.
Şüphesiz ki bütün edebiyatlar, nesillerin ifadesidir. A.Hamdi Tanpınar
zaten bir söz bile bir insana farklı şeyler anımsatır bu sözün ya da okuduğunuz her hangi bir söz size neyi anımsatıyorsa edebiyat o'dur bence, duyguların yazılması zor olan okunması kolay olan da demiş birisi de hatırlamıyorum adını.
bir bakıma doğru önermedir. edebiyattan pek anlamam ama yeni akımlar çoğunlukla bir takım büyük olaylara tepki olarak doğmuştu. dünya savaşları sırası ve sonrası post modernizm ve dadaizm gibi akımların ortaya çıkması gibi. bilemedim yine de.
t. edebiyatın ticaret olmasından kaynaklı olabilecek durumdur
insanları sadece duygusal anlamda tatmin etmeye dayalı bir edebiyata sahip olduğumuz için olabilir.
artan sanal dünya okumacılığının, wattpad denen iğrenilesi uygulamanın yaratmış olduğu, hayal gücünün gitgide sığlaşması ile örtüşebilecek önermedir, fakat bu durumda sıradanlaşan edebiyat değil, edebiyata bakış açısıdır.
insanların sıradanlaşmasındandır. Şimdi bu devirde rus edebiyatını fransız edebiyatını bulamazsınız bizim 19. Başlayan o efsane edebiyatı bulamazsınız. O zamanlar acılar aşklar yaşanmışlıklar ve yaşanacaklar gerçekti. Şimdi her şeyde bir sanallık ve maddi kaygı var. Ondan sıradanlaşan bizim hayatlarımız edebiyat değerli ama işleye bilene. Evet.
