yüzyıllardır büyük bir sadakat ile yürürlükte olan durumdur. aslında bu kimseleri şaşırtmamalı. bahsi geçen edebiyat yazarları, beyaz bir sayfa üzerinde kelimeleriyle giriştikleri her savaşta, geriye daha bitkin dönmektedir; içi geçmiş, ruhunda biriken paslar ve sevgiye büyük bir özlemle. oysa ki çoğu gerçek edebiyatçı insanlarla anlaşamaz, sosyal hayatlarında sorunlar vardır. işte tam da bu noktada devreye bütün huzur vericiliği ile bizim sakin kedi girmektedir.
yazar, sonunda kavuşmuş olduğu sevgi ile huzur bulur, kedi kucağında miyavlar, yalnızlık ve hayalkırıklıkları da olsa, işler yolundadır artık.
kedilerin yürüyüşleriyle, tüm tavırlarıyla ince, asil ve ilham veren hayvanlar olmasından kaynaklanmadır. favorim öykücü ayla kutlunun kedisi iğde dir. **
- gece uyuyamadım tekir, sabaha kadar kelimeler beynimde dans etti adeta. sancılı bir yaratım süreciydi bu
+ miyav
- çok haklısın. geceler bir yazarın en üretken zamanlarıdır
+ miyav
- ha ha ha, seni şirin şey... bu sabah ağzımda yine o kekremsi tat var. seviyorum bunu, edebiyatçı kimliğimi pekiştiriyor.
+ miyav
- ah, sağol iltifatın için..
diyalog böyle. şimdi diyalogun şifrelerini çözelim. yani kedinin söylediklerini:
birinci miyav: beynini ziksinler senin. sabaha kadar pornonun dibine vurdun!
ikinci miyav: üretkenmiş, üç cümle yazmışsın lan sabaha kadar!
üçüncü miyav: edebiyatçı kimliğinin mına koyiim! ölüyoruz lan açlıktan...
gerçektir efendim. bi de bunlar sevgililerine de "kedim" derler.
sevgilisinin gözlerinin çekik olması yeterlidir ona "kedi bakışlım" demeleri için. zaten yeterince yazar ruhuna edebiyat ruhuna sahipler.
