karşısındaki insanın edepsiz olduğunu anlayan kişinin bilinçli suskunluk halidir.
mesela ben; öyle tontoş, öyle edepli bir prenses ki kapının önünden geçen otobüsü kaçırsam peşinden koşmam. neden? ya saçma sapan sorular sormayın, siz hiç otobüs peşinden koşan bir prenses gördünüz mü!? mesela prenseslerin çayını hep sebastianlar demler, öğrenin artık bunları. neyse.
geçen cumartesi ismi arslan olan bi vatandaşla tanıştım. (bi insan evladına neden hayvan adı koyar benim aklım havsalam anlamıyor.) adam bi insanın ortalama 70 senelik ömründe görüp görebileceği muhalif fikirlerin hepsini bi bünyede toplamış. hani o kadar ki garsona 'birayı balon değil de arjantin bardakta rica edeyim ben.' dedim diye bardağın neden camdan olduğundan girdi, arjantin nüfusundan çıktı. şekilcilikle suçlandım ya ötesi var mı? yok postmodern dünyada yaşıyormuşuz da yalnızlık çağımızın hastalığıymış. yok kadın vücudu çok estetikmiş de türk kadını kezbanmış. ulan açık açık dünyadaki tüm kadınları sikmek istiyorum de koca masayı kurtar bu ızdıraptan. 5 kişi cebelleşti adama laf anlatacağım diye, ben de karşı masadaki yakışıklı oğlanları kestim.
karşıt görüş bildirmeyi anlarım. hani hayata genel bir isyanın vardır ve bi şekilde duruşun bu noktada, bu payda da şekillenmiştir. ama önüne gelen her şeyi de filozof edasıyla sorgulamak karşındaki insanı sıkıntıya sokuyor. gerçi beni sokmuyor ya, ben edebimle susup arjantin bardağımda biramı lık lık içiyorum. arjantin dedim de; ya sahiden bardak niye camdan. *.
