önünden veya ardından geldiği kelime veya cümlenin geri kalan kısmı arasında ilgi kurmaya yarayan, -genellikle- kendi başına anlamı olmayan, fakat aynı bağlamdaki diğer kelime veya cümle birimleriyle işlev ve anlamı belirginleşen biçimbirimsel birimlere (yardımcı kelimelere) denir.
türkçe kökenli edatlar sayı bakımından azdır ve isim kökenli oldukları gibi, fiil kökenli de olabilirler. edatların önemli bir kısmı arapça (fakat, ama, lakin) ve farsça (ne.. ne de, meğer vs.) kökenlidir.
arapça kökenli; kelime anlamı türkçe olarak araç, alet olan kelimelerdir. sanıldığının aksine çoğunun kendi başına anlamları vardır. örneğin ile kelimesi: il-e olarak ayırıldığında ilmek fiilinden gelir; yani bağlamak, beraber olmak anlamı vardır... ayrıca yine sanıldığının aksine bağlaçta bir edattır, ilgeçte, ünleçte...
