alman mistik filozoflarının en önemlisi.
1302'de paris'te meister (üstat) ünvanını aldı.
'benedictus' yapıtları içerisinde en önemlisidir.
eckart'ın olgunluk dönemi görüşlerinin temelini oluşturan evreler:
benzemezlik, benzerlik, özdeşlik ve atılımdır.
başlangıçta tanrı her şey, yaratık ise bir hiçtir;
son evrede ise ruh tanrı'nın üzerindedir.
bu sürecin itici gücü kaçınmadır.
eckart düşüncelerinin sonucunda heretiklikle suçlandı.
bu suçlamaya cevabı ise şöyle oldu:
'yanlış düşünüyor olabilirim ama heretik değilim;
çünkü yanlış düşünmek zihinle ilgilidir,
ikincisi ise iradeyle.'
günümüzde bazı marksist kuramcılar ve zen budacılar
arasında eckart'a büyük bir ilgi duyulmaktadır.
