dostoyevski'nin nihilistlere roman boyunca çattığı muhteşem eser. harika bir ironi şelalesi, derin bir cemiyet analizi, bir devrin psikolocyasını resmettiği eser.
Pyotr stepanoviç'e karakterine hayran olduğum dostoyevski eseri. Diğer karakterler kendisi kadar soğukkanlı olmadığı için şatov'un ölümüyle hücre üyeleri aklını kaçırmış ve hücre dağılmıştır. Kirilov'un intihar hakkında düşünceleri de beni etkiledi. Keşke kendi özgür iradesiyle intihar etseydi. Stavrogin ise kurtuluşu ölümde buldu. Liza'nın ölümü çok ani oldu. Beni en çok büyüleyen olay balodaki alay ve lebyankinlerin ölümü oldu. spoiler
Bu eserdeki Kişilerin her biri o dönem Rusya’sındaki bir siyasi düşünceyi temsil ediyor.
Batılılaşma yanlıları, Slavcılar/ Rus milliyetçileri/ Nihilistler/ Ateistler / Sosyalistler v.b düşüncelerin çatışmasıyla şekillenen o dönem Rusya’sını eleştirel bir gözle yansıtmış.
Yazılmış en derin ve içerikli siyasi romandır.
-Birbirinin aynısı, fakat birbirinden farklı olduğunu düşünen aptallar yığını, yaşayan ölüler.
(bkz: dostoyevski)
Gelmiş geçmiş en karizmatik ve en komplike anti-kahramanı bünyesinde fazla role boğmaksızın barındıran dostoyevski şaheseri. Kitap zaten aman aman uzun değil, nikolay vsevolodoviç stavrogin de bir ara ortadan kayboluyor. Dolayısıyla okuyucu olarak ona doyduğumuzu söylemek mümkün değil. Tabii yerini dolduran çok müthiş başka karakterler var. bir profesör müktesebatında ve aynı zamanda bir çocuk saflığında stepan trofimoviç verhovenski mesela ki en az stavrogin kadar önemlidir. Onun oğlu bir milyon kelle projesini yürüten anarşist nihilist pyotr stepanoviç verhovenski. Adamın tek zaafının, düşkünlüğünün stavrogin'e karşı olması ilginç. Demek ki karizmaya, mükemmelliğe tapıyor. Sonuç olarak değer verdiği hiçbir şeyin olmadığının yalan olduğu anlaşılıyor. Nihilizmin ölü doğmuş bir düşünce akımı olduğu onun üzerinden anlatılıyor. Siyaset, din, felsefe, sosyoloji, psikoloji ne ararsan kralından var. Komedi unsurları da yaratılmış her zamanki gibi. Dostoyevski'nin en derinlikli diyemesem de en 'bütün' kitabı. Karamazov kardeşler uzun metraj olması sayesinde bir adım öne geçiyor yoksa bu eserden önce anılmayı hak etmezdi.
