her ne kadar, bir ülkenin mandası ve boyunduruğu altında girmeyi reddedip, birçok dünya ülkesinin derslerine konu olan destansı bir kurtuluş savaşı yaşayan bir ulus olsak da ve hatta bundan öncesi taa çine korku salan ulusun bir devamı olsak da, maalesef herşeyi çok çabuk unutan bir toplumuz.
Japonya'ya ziyarete giden bir türk heyeti, bu halkın kendi değerlerine nasıl bu kadar bağlı olduğunu sorar ve japon yetkili şunu söyler "biz ilkokul çağını bitirmek üzere olan çocuklarımıza önce nagazaki ve sonra da hiroşimayı gösteririz daha sonra tokyo ve kyotoyu gezdiririz böylece başımızdan geçen olaylar ne kadar kötü olursa olsun tekrardan ulus olarak bütünleşmenin önemini anlatırız", bunun ardından türk yetkili "ama bizim atom bombası mağduru şehirlerimiz yok ki" der, bunun üzerine japon yetkili şunları söyler "sizin çanakkaleniz var ve on adet hiroşimaya bedel".
bir ulusu kurtaran atatürkün kurduğu partinin, ilk çok partili seçimde ve atatürk halen hayattayken diğer partiye karşı seçimlerde kaybetmesi buna en güzel örnektir, bizim kamil halkımız olayları birkaç yılda değil, sadece birkaç günde unutur.
şimdi gelelim asıl meseleye, ecevit sonrası hükümete gelen parti, bizim kamil halkımıza çaktırmadan bizi amerikanın mandasına sokmuştur, insansız hava aracı amerikanın onayıyla kalkar, füze savunma sisteminin anahtarı amerikalı subaydadır, amerikadan habersiz sınır ötesi operasyon yapamayız, amerika sevmiyor diye iranla aramız kötü, dün sarmaş dolaş olduğumuz esadı arkadan bıçaklıyoruz, amerika karşı dur dedi diye bize zamanında yardımcı olan kaddafiyi bitirdik vs... bu liste uzar gider.
Yurtta sulh cihanda sulh felsefesi ile ikinci dünya savaşından bu yana asla kendini ilgilendirmeyen topraklarda direkt ve birebir savaş durumunda olmayan ve hatta üç tarafı denizlerle çevrili olmasına rağmen bu nedenle uçak gemisi almayan türkiye, ecevitten sonra libya'da, cezayirde, myranmar'da, suriye'de heryerde savaşın içinde yer almaktadır.
hasta denilen adam ecevit, hiçbir zaman kendi menfaatlerini düşünmemiştir, ahmet necdet sezer devletin parasını hiçbir zaman çarçur etmemiştir, ismail cem hiçbir zaman yabancı ülke mensuplarının bireysel nefretini kazanmamıştır, ismet inönü hiçbir zaman ülkeye yapılan dış saldırılara sabır göstermemiştir ve mustafa kemal atatürk hiçbir zaman ülke sevgisinin başa bir değerin üstünde tutmamıştır. umarım bunlar gibi devlet adamları bir gün yine aktif siyasette bulunur.
Buraya kadar okuyanlara teşekkürler...
not: madem xhamster kapandı, bari bir haftanızı ayırın da nutuk isimli güzel eseri okuyun, sonra kendiniz karar verin aslında "evet" diyenlerin veya "yetmez ama evet diyenlerin" ya da kendi menfaatleri için şuanki iktidar partisine oy verenlerin nasıl bir hıyanet içinde bulunduğunu...
