kendi çapında aydındır. süslü cümleler kurar, o cümlelerin içine barışı ekler, çocukları ekler. üstüne biraz da devlet baba kötüdür, polis kürt çocukları döver sosu döktü mü yaptığı yemeği lezzetinden yiyemez duruma gelirsiniz. nerede bir haksızlık, nerede bir zulüm varsa oradadır. en azından öyle diyorlar kendisi için. çocuklar için çok üzülüyor, onlar için kahroluyor gibi görünmeye çalışsa da televizyon programlarında karşısındaki çocuğa panzere taş atan bir çocuk olmadığı için yüklenebilecek kapasitededir. 10 yaşındaki çocukları bu yaşında konuşarak ezmeye çalışmaktadır. bu nedir? gerçekten de nedir bu? hanımefendinin siyaset meydanındaki saçmalığından bahsediyorum. merak ediyorum acaba kendisi biliyor mu bir arkadaşa taş atmakla bir çocuğa taş atmak arasındaki farkı? acaba kendisi hiç düşündü mü "şehit verebilirsiniz","pkk benim kardeşimdir" diyen çocuğa, diğer çocuklara ders vermeye çalıştığı gibi , pkk terörist bir örgüttür dersi vermeyi? düşünmez. düşünemez. çünkü bu ülkedeki aydınlığın, daha doğrusu çakma aydınlığın en büyük gerekliliğidir milli değerlere hakaret edeni korumak kollamak. ne demiş? türk'üz dedik, çekip çekip vurdunuz. aynen o hesap.
hani çok sevdiğiniz ama herkesin kıymetini bilmediği akla ilk gelen ezbere isimlerden olmayan birini popüler kültüre kurban etmenin açıklanamaz bir acısı vardır ya işte şimdi onun için öyle bir acı duyuyorum umarım sivri kalemi popülerliğin şaşaasını yenecektir.
MERHABA. Tanışalım. Dilerseniz şöyle yapalım, önce ben biraz kendimden söz edeyim. Baktınız hoşunuza gitti, belki siz de biraz kendinizden bahsedersiniz. Tanışmış oluruz. Tanışmak iyidir nereden baksan. Ya bir ihtimal daha elenir hayattan ya da bakarsın, belli mi olur canım, iyi bir şey de
çıkabilir bu işin altından.
*****
Hakkımda türlü cilalı rivayet vardır, kulak asmayın. Ben, yeryüzü kayıtları tutan
biriyim. "Hakikat işçisi" deyin, "yazı gündelikçisi" deyin. Bakarsın bir gün gelir,
şu enayi insanlığın durumu biraz olsun iyileşir diye kâh efkârla, kâh neşeyle
bekleyen biriyim. Söyleyeyim de yükü kalksın üzerimden. Televizyonda reklamlarımı yaptılar sağolsunlar, o kadar da "dünyayı kurtaran kadın" olmayabilirim. Kafam bozulduğunda sadece ağaçlara ve çocukların espri
yeteneğine inanan biriyim. Ve ben de tıpkı sizin gibi, ancak şansım yaver giderse güzel fotoğraflarıma benzerim.
*****
Epi topu iki kötü alışkanlığım var. Birincisi sigara içerim. Rahatsız olursanız
söndürürüm. Ama çaresi yok, ikincisinin dumanı size de gelir. Kusura bakmayın, bazen tütünü değil insanın kalbini yakan hikâyelerden bahsederim. Söndürürseniz rahatsız olurum.
Hiç belli olmaz. Bakarsın, sırta havlu koyan anne elinden, bahar gelince yola
çıkmanın rüzgârından, günahın sevaptan hep daha tatlı olduğundan, insanın gönlü birine kayınca nar gibi dağılan kalbinden, bir kızın eteği uçuşunca dünyanın fazladan iki tur daha attığından söz edebilirim. Sonra bir daha bakarsın ki... Allah allah? işten atılınca yakılan sigaranın dumanını, dağlarda bir çocuğun nasıl parçalandığını, bambaşka ülkelerde yaşayan insanların
kederini, "Ne olacak arkadaş bu memleketin hali"ni, efendilerin kibrine
duyduğum tiksintisiyi anlatmışım. Vallahi cânım efendim, ne yalan söyleyeyim, söz veremem.
*****
En bozulduğum şey bir ömürde tek bir hayat olmasıdır. Bunu sıklıkla söylerim.
Anaokulundayken ismimi Aydeniz olarak değiştirmiş olmam bu talihsizliğe karşı ilk şanlı direnişimdir.
En ciddiye aldığım şey yazıdır. Kelimeleri ve sözleri son derece ciddiye alırım.
Kadınlar, dünya üzerinde yaşayan, verilmiş sözlere inanan son canlı türüdür. Bunun da mesela yeterince ciddiye alınmadığını düşünürüm.
En sevmediğim şey öfkeli yazılar yazmaktır ve bunu gerekli sıklıkta yaparım.
Sabah kalkınca siz de onu görürsünüz ve Oh be! dersiniz, yalnız değilim. Böylece ikimiz beraber öfkeleniriz, bunu severim. Oh be! derim, Dünya varmış!
En sevdiğim şey kuzinedir. Bayılırım kuzineye. Kuzinenin kenarında şöyle
lezzetli bir yazı yazayım mesela, o sırada da dünyada kimsenin, bilhassa da çocukların başına kötü bir şey gelmesin, mutlu olabilirim. Gerçekleşmesi zor hayaller kurmaktan korkmadığım belli olmuştur herhalde.
En ilginç bulduğum şey insanlardır. Hepimizin sevilmemekten bu kadar çok
korkması ve sevilmek için bu kadar az şey yapması, sorarım size, enteresan değil midir? Ve günün birinde nasılsa bir enayinin bizi yine de sevmesi ve bunun bizim yüzümüzden olduğunu sanmamız... Garip değil mi şimdi bu?
*****
Bu köşenin adının Kıyıdan olmasının sebebi de şudur, meraklısına söyleyeyim: Her şeyi görebilecek kadar yakında, günü gelince çekip gidebilecek kadar uzakta durmayı iyi bilirim. Az şeyi iyi bilirim, ama bilmediğimi bilirim, bu da önemlidir. Herkesin her şeyi olabileceği ama rezil
olamayacağı bir ülkede, kelimeleri ciddiye alan insanları hayal kırıklığına uğratmaktan hâlâ korkarım. Sanırım sadece bir tek de bundan korkarım. Ben de işte böyle biriyim. Ya siz azizim, siz nasıl birisiniz allasen?
kürt menşeili olmamasına rağmen sanıyorum mesele üzerinde safını belli etmek adına pkkya pekeke der. avrupa'daki parlementolarda leyla zana'dan sonra söz alabilir, çünkü avrupalı dostları onu pek sever. ermenileri 1915'te, kürtleriyse 30 yıldır katlettik katlediyoruz der. tüm bunların neticesinde pek tabii sosyalist takılır ama işçi ve köylünün celladı akepe iktidarına sempati duyar.
akepe'ye duyduğu sempati boşa değildir tamam anlıyoruz da mesele en azından dünya görüşüne geldiğinde yaranma içgüdünden sıyrıl, adeta kop gel günahlarından be ece hanım.
bir duvarda muz sesleri yazan bir grafiti gördüm.içimden bu ne ki dedim.sonra temelkuranın son kitabı olduğunu öğrendim.kitab kapağındaki yazım tarzıyla birebir aynı şekilde duvara işlemişler meğer.hayranlıktan mı,reklam maksadıyla mı çözemedim.
bugün itibarı ile yazılarını habertürk gazetesi' ne yazmaya başlayan köşe yazarıdır.
'' en ilginç bulduğum şey insanlardır. hepimizin sevilmemekten bu kadar çok korkması ve sevilmek için bu kadar az şey yapması, sorarım size enteresan değil midir? ve günün birinde nasılsa bir enayinin bizi yine de sevmesi ve bunun bizim yüzümüzden olduğunu sanmamız...'' *
türkiye'de takip etmekten keyif aldığım nadir yazarlardan. derin uslubu ve olaylara yaklaşımı bakımından okuyucuyu kendisine çekmeyi başarabilen keskin kalem. artık habertürk alma sebebidir.
bugünkü yazısında berlin duvarının yıkılmasını ve ortaya çıkan yeni duvarı güzel üslubuyla anlatmış yazardır.
--spoiler--
insanlar, artık zenginler ve yoksullar olarak ikiye ayrılmıyor. insanlık, zenginlik ve yoksulluk olarak ikiye yarılıyor! Dünya tarihinde hiç görülmemiş bir mesafe var aralarında. Bu mesafe coğrafi mesafeye tercüme edilemediği için duvarlar inşa ediliyor. Soluduğumuz havayı bile ikiye ayırıyorlar.
Düşünün, göremediğimiz, tutamadığımız havayı bile! Temiz havasını kendi içinde döndüren akıllı binalar, alışveriş merkezleri ve hatta medya plazalar var. ironik olan şu: Duvarlar camdan!
--spoiler--
ali kırca'nın çocukları misafir ettiği siyaset meydanında 16-17 yaşında bizzat silah sıkmış yahut sıkanları açıkça savunan dimağı, beyni, vatandaşlık bilinci ve ruhu, bölücü tecavüze uğramış ergenleri "çocuklar, bebecikler" şirinliği ile aklamaya çalışırken "buradan çıkınca bunlar bi de tutklanır" çıkıntılığı ile bir yandan da devleti "mağdur eden" konumuna sokmaya çalışmış, güya yazan, kalemi çenebaz, rahatlığın nirvanasında pervasız dişi mikser.
şöyle de denebilir. şu sıralar bu kadına bok atmaya zaten gerek yok. *
