MERHABA. Tanışalım. Dilerseniz şöyle yapalım, önce ben biraz kendimden söz edeyim. Baktınız hoşunuza gitti, belki siz de biraz kendinizden bahsedersiniz. Tanışmış oluruz. Tanışmak iyidir nereden baksan. Ya bir ihtimal daha elenir hayattan ya da bakarsın, belli mi olur canım, iyi bir şey de
çıkabilir bu işin altından.
*****
Hakkımda türlü cilalı rivayet vardır, kulak asmayın. Ben, yeryüzü kayıtları tutan
biriyim. "Hakikat işçisi" deyin, "yazı gündelikçisi" deyin. Bakarsın bir gün gelir,
şu enayi insanlığın durumu biraz olsun iyileşir diye kâh efkârla, kâh neşeyle
bekleyen biriyim. Söyleyeyim de yükü kalksın üzerimden. Televizyonda reklamlarımı yaptılar sağolsunlar, o kadar da "dünyayı kurtaran kadın" olmayabilirim. Kafam bozulduğunda sadece ağaçlara ve çocukların espri
yeteneğine inanan biriyim. Ve ben de tıpkı sizin gibi, ancak şansım yaver giderse güzel fotoğraflarıma benzerim.
*****
Epi topu iki kötü alışkanlığım var. Birincisi sigara içerim. Rahatsız olursanız
söndürürüm. Ama çaresi yok, ikincisinin dumanı size de gelir. Kusura bakmayın, bazen tütünü değil insanın kalbini yakan hikâyelerden bahsederim. Söndürürseniz rahatsız olurum.
Hiç belli olmaz. Bakarsın, sırta havlu koyan anne elinden, bahar gelince yola
çıkmanın rüzgârından, günahın sevaptan hep daha tatlı olduğundan, insanın gönlü birine kayınca nar gibi dağılan kalbinden, bir kızın eteği uçuşunca dünyanın fazladan iki tur daha attığından söz edebilirim. Sonra bir daha bakarsın ki... Allah allah? işten atılınca yakılan sigaranın dumanını, dağlarda bir çocuğun nasıl parçalandığını, bambaşka ülkelerde yaşayan insanların
kederini, "Ne olacak arkadaş bu memleketin hali"ni, efendilerin kibrine
duyduğum tiksintisiyi anlatmışım. Vallahi cânım efendim, ne yalan söyleyeyim, söz veremem.
*****
En bozulduğum şey bir ömürde tek bir hayat olmasıdır. Bunu sıklıkla söylerim.
Anaokulundayken ismimi Aydeniz olarak değiştirmiş olmam bu talihsizliğe karşı ilk şanlı direnişimdir.
En ciddiye aldığım şey yazıdır. Kelimeleri ve sözleri son derece ciddiye alırım.
Kadınlar, dünya üzerinde yaşayan, verilmiş sözlere inanan son canlı türüdür. Bunun da mesela yeterince ciddiye alınmadığını düşünürüm.
En sevmediğim şey öfkeli yazılar yazmaktır ve bunu gerekli sıklıkta yaparım.
Sabah kalkınca siz de onu görürsünüz ve Oh be! dersiniz, yalnız değilim. Böylece ikimiz beraber öfkeleniriz, bunu severim. Oh be! derim, Dünya varmış!
En sevdiğim şey kuzinedir. Bayılırım kuzineye. Kuzinenin kenarında şöyle
lezzetli bir yazı yazayım mesela, o sırada da dünyada kimsenin, bilhassa da çocukların başına kötü bir şey gelmesin, mutlu olabilirim. Gerçekleşmesi zor hayaller kurmaktan korkmadığım belli olmuştur herhalde.
En ilginç bulduğum şey insanlardır. Hepimizin sevilmemekten bu kadar çok
korkması ve sevilmek için bu kadar az şey yapması, sorarım size, enteresan değil midir? Ve günün birinde nasılsa bir enayinin bizi yine de sevmesi ve bunun bizim yüzümüzden olduğunu sanmamız... Garip değil mi şimdi bu?
*****
Bu köşenin adının Kıyıdan olmasının sebebi de şudur, meraklısına söyleyeyim: Her şeyi görebilecek kadar yakında, günü gelince çekip gidebilecek kadar uzakta durmayı iyi bilirim. Az şeyi iyi bilirim, ama bilmediğimi bilirim, bu da önemlidir. Herkesin her şeyi olabileceği ama rezil
olamayacağı bir ülkede, kelimeleri ciddiye alan insanları hayal kırıklığına uğratmaktan hâlâ korkarım. Sanırım sadece bir tek de bundan korkarım. Ben de işte böyle biriyim. Ya siz azizim, siz nasıl birisiniz allasen?
hani çok sevdiğiniz ama herkesin kıymetini bilmediği akla ilk gelen ezbere isimlerden olmayan birini popüler kültüre kurban etmenin açıklanamaz bir acısı vardır ya işte şimdi onun için öyle bir acı duyuyorum umarım sivri kalemi popülerliğin şaşaasını yenecektir.
kendi çapında aydındır. süslü cümleler kurar, o cümlelerin içine barışı ekler, çocukları ekler. üstüne biraz da devlet baba kötüdür, polis kürt çocukları döver sosu döktü mü yaptığı yemeği lezzetinden yiyemez duruma gelirsiniz. nerede bir haksızlık, nerede bir zulüm varsa oradadır. en azından öyle diyorlar kendisi için. çocuklar için çok üzülüyor, onlar için kahroluyor gibi görünmeye çalışsa da televizyon programlarında karşısındaki çocuğa panzere taş atan bir çocuk olmadığı için yüklenebilecek kapasitededir. 10 yaşındaki çocukları bu yaşında konuşarak ezmeye çalışmaktadır. bu nedir? gerçekten de nedir bu? hanımefendinin siyaset meydanındaki saçmalığından bahsediyorum. merak ediyorum acaba kendisi biliyor mu bir arkadaşa taş atmakla bir çocuğa taş atmak arasındaki farkı? acaba kendisi hiç düşündü mü "şehit verebilirsiniz","pkk benim kardeşimdir" diyen çocuğa, diğer çocuklara ders vermeye çalıştığı gibi , pkk terörist bir örgüttür dersi vermeyi? düşünmez. düşünemez. çünkü bu ülkedeki aydınlığın, daha doğrusu çakma aydınlığın en büyük gerekliliğidir milli değerlere hakaret edeni korumak kollamak. ne demiş? türk'üz dedik, çekip çekip vurdunuz. aynen o hesap.
her ne kadar milliyet gazetesi de çok bir bok değilse de, *'e geçtikten sonra birdenbire soğuduğum, türk-ermeni ilişkilerine yoğunlaştığı "ağrı'nın derinliği" kitabını pek beğendiğim köşe yazarı.
gazete habertürk ün kanatları altına aldığı akp karşıtı, sözde realist yazar. son yazısında başörtülüerle kemalistleri ayrı kefeye koyup değerlendirmiş. habertürke yorum yazıp gönderdim. ilk önce yayınladılar. sayın temelkuran mı artık kim söylediyse yorumum hemen kaldırılmış.zoruna gitmiş demek ki hanımefendinin.
ziyadesiyle beni memnun etmiyor yazıları. evet kalemi güzel ama bayan yazarların daha ılımlı olması gerektiğini düşünüyorum.
uğur mumcunun eski gelinidir. özgün kalemi ve samimi bir üslubu vardır.herkese sallar bir bakarsınız devlete , bir bakarsınız örgüte son olarak cumhurbaşkanına akıl vermiştir. bunuda yardıra yardıra köşesine taşımışdır ayrıca okuduğum tek köşe yazarıdır.
"Siz de benim kadar yok gibi hissediyor musunuz kendinizi bazen? Bahsi geçmeyen bir ayrıntı... ihmal edilmesinde hiçbir sakınca görülmeyen biri gibi. Deliliğin ortasında kalmış, kaderi bu deliliğin içine doğmak olan biri gibi."
bu hatun da bu ülkede azınlıkmış ya. pes. ülke senin gibi yobazlarla dolu zaten. senden o kadar çok ki.
geçen sonbahardı galiba, siyaset meydanı'nda pkk terörünün tartışıldığı bir programa çıkmıştı. programdaki konuşmasından sonra bile insanlar methiyeler düzüyordu kendisine. farkında olmadan etnik milliyetçiliği destekleyen arkadaşlardan.
saçma sapan tespitler yapıp kendini ciddiye alınmayacak insanlar listesinde hızla üst sıralara doğru yükselten aydınımsı. ilk başlarda fikirlerine katılmasam dahi çok severek okur, kitaplarını alırdım ki zaten söylediklerinde haklıydı güzel noktalara değinirdi. şimdi solculuk oynicam diye ne dediğini pek bilemez olmuş.sana burdan sesleniyorum ablacım kendine gel.
"biz burada devrim yapıyoruz sinyorita" kitabıyla venezuella'da olan biteni tüm çıplaklığıyla görmemizi sağlayan, elbet birgün güzel ülkemin insanlarıda venezuella halkı gibi ayağa kalkacaktır diye umutlanmamızı sağlayan, izmirli olmasıyla da ayrıca gurulandığım güzel insan.
son günlerde çizgisinden ayrılmaya başlamış olduğunu farketmeme sebep olan ve beni üzen yazardır. habertürk'e geçtikten sonra üslubunu fatih altaylı'nın taşak altı seviyesine kadar düşürdü. sürekli tepeden bakan, kendini iktidardakilerden daha üstün gören**,rte'nin sözlerini ciddi ele alıp çözüm önerileri sunmaktansa* ya dalga geçen, ya da duygusal yazan,yani işin kolayına kaçmayı seçen bir üslup sahibi oldu sanki. seviyor-d-um, düzelmesini temenni ediyorum.
bugünkü haydi türkiye üzülme yazısı kendisinin ülke gündemine ne kadar hakim olduğunun ve olaylara bakış açısının genel medyadan ne kadar farklı olduğunu bir kez daha ortaya koymuştur, güzel insan, duyarlı yazar.
bol eywallah kullanarak gönlümüzün kapılarını en sonun kadar açmış, islami antiemperyalizmin çok haklı ve yerinde bir zamanda yükselişe geçmesine rağmen '' ey çoğunluk dediğimiz kütleler.. filistine ölmeye giden bizim gerillalarımızıdı'' diyebilecek kadar yalnız ve yürekli.. anarşizmin dibine vurmuş sosyalizmin sevecen ama delikanlı kadın militanlarından birisidir.. rüyalarımızdaki dişi subcomandantedir kendisi ve koca koca savaş çığırtkanlarına ve sermaye tekellerine diklenecek kadar 'emekçi nebahat' havası vermektedir.. kenan evrenin taşşaklarına vurup kan işetmesini hem isteriz hem de öyle bir şey sezinleriz.. sonolarak çokçok güzel kitap okyan birisidir.. çırağan sarayındaki muz sesleri roman okumasında doktor hamzanın eşiyle ilgili bölüm hakikaten aşka ve direnişe değmektedir.. selam olsun taraf gazetesinin ısrarla darbeci diye itham etmesine ve antikapitalizmini yermesine rağmen
değerinden ve tarafsızlığından tek bir zerre kaybeymeyecek ece hanım'a..
