Ebu cehil'in eliyle yaptığı bir kaç taşa taptığını sanan muhafazakar modelidir. Ebu Cehil de Allah'ın varlığını ve en büyük güç olduğunu biliyor ancak kutsiyet yüklediği, "aracı" gördüğü ve kadınlık addettiği birtakım melekleri yaptığı heykellerle simgeleştirerek onları kendisi ile Allah arasında birer "aracı" olarak görüyordu. Öyle ki Ebu Cehil'in de aralarında olduğu bir takım insanlar müslümanlara uyguladığı ambargo metnine de "bismikeallahumme" diye başlamışlardır.
o dönemde ibrahim dininden herkes haberdardı. Allah'ın varlığı kabul ediliyordu. fakat genel olarak israil ogullari ve Arap denilen millet, yaşadığı coğrafya nedeniyle olsa gerek, başına fazla güneş geçmesinden kaynaklı zeka geriliği yaşıyordu.
bu yüzden kuranda da bahsettiği üzere bu cogarfyada yaşayan milletler, Allaha elçileri aracılığıyla verdikleri sözlerden sürekli dönmüşlerdir. putlara tapilmasi da bu nedenledir. verdikleri sözleri ve gerçekleri unutmuşlar.
bu nedenledir ki o coğrafyaya sürekli peygamber gönderilmiştir. Allah'ı bilen bir topluma peygamber gönderilmesi başlı başına bir ders, ibretlik bir olay ve utanç kaynağıdır.
şahsen o dönemde yaşayıp bir peygamberle tanışmak ister miydim? evet. imanım artardı. ama yaşadığım topluma peygamber gönderilmesi beni üzerdi.
