çocukken duymaktan bıktığımız, nasiyat gibi gözüksede yapmaya mecbur bırakıldığımız anne, baba sözleri.
+akşam ezanından önce evdesin!
-ya anne 17 yaşına girdim biraz daha sakin olur musun?
+ben anlamam konu kapanmıştır.
-of anne of!
+şeker meker verirlerse kanma sakın!
+%&%!=
-ellerini yıka.
-üzerini kirletme.
-yat artık!
-ders çalış.
-kıs o müziğin sesini.
-gidin başka yerde oynayın.
-yatağını topla.
-hadi amcanlara pipini göster. (bu biraz garip olsada, babanın sesindeki sertlik ve tutum karşısında istenilen şey hemen yerine getirilir. -buyrun buda benim pipim)
"misafirlerin elini öptün mü" soru anlamı taşısa da gayet emirdir. insanı çileden çıkarır. ya tanımadığım insanın eline dudaklarımı niye değdireyim? çok mu samimi oluyor siz söylediğinizde ben yapınca? bir de eli öpülen yaşlıysa "gel bakayım evladım, maşallah kocaman olmuş" demek suretiyle tükürükleriyle yüzünüzü yıkar ki iğrençtir, nefret edilesi, kaçılasıdır.
