böyle düşünmelerinde öğretmenlerininin de bir payı vardır.
bir öğretmen gördünüz mü ebebeyn'e 'sizin çocuğunuz hem tembel hem de salak efendim kendinizi yormayın' dediğini ?
varolsa bile çok azdır.
bu boş doldurmacaların sonucunda da anne ve babalar gaza gelmektedir tabi.
daha 10-11 yaslarindayken anne-babanin, bazen de evde kalmis halanin destegiyle gelecegi mahvedilen cocugun icinde yasadigi yasayacagi tablo. ne zor aslinda onun icin kendi gibi olamamak.
-bizim oglan da dersaneye gidiyo iste bu sene lgs'ye hazirlaniyor.
burda dikkati cekmek istedigim soz dersane. oyle kralcasina soyler ki "dersane" lafini anne, baba ya da hala, o hala!! icguduleriyle bogusan hala, cocugu emin ellere emanet etmiscesine, ders aralarinda hamburger yerine kalamar tava veriliyorcasina bir gösterişle. zaten kalibimi basiyorum ki o cocuk en iyi dersanesindedir yasadigi sehrin. daha iyisi yoktur. ama o dersanede de bir arkadaslarinin, is arkadaslarindan birinin tanidigi dersanenin muhasebesinde calismiyorsa, ya da mudur yardimcisi biri degilse de ben bisey bilmiyorum.1500 lirayken,1200 liraya da tanidik indirimi yaptirmadilarsa da bilmiyorum.
hala oyle bir anlatiyor ki ama. tamam. yegeninin gelecegi garanti. zeki zaten cocuk "şıp" diye anliyor, dogustan yetenek. bir de, basari - isik dersanesi(kafadan attim)' ne gidiyor. basladigi gunden garanti lgs'si gelecegi, gecmisi de en az gelecegi kadar sanssiz halbuki konusmaya firsat alamadigi icin deminden beri.
ne halana, ne anne-babana, sana uzuldum. buyuyeceksin elindeki test kagitlariyla, hirsini da sivilcelerini patlatarak alacaksin.
hatta her öğrenci zekidir ama çalışmıyordur. ebeveynlerde tüm benlikleriyle buna inanır *. tabi bilmiyorlar; çocuklarının aslında salak olduğunu ve olayın sadece her hocanın her öğrenci için aynı şeyi söylemesinden kaynaklandığını.
birçok çocuğun başına gelen durumdur.
sözlük, kendini düşün mesela; 1. ve ya ne bilim 3. nesil yazarlarını düşün... onların burda olması hala yazabiliyor biliyor olmaları güzel değil mi? onlar senin 'büyümüş çocukların ' gibi değiller mi? ve hala yazıp katkıta bulunuyorlar.
ya da bunu okuyan sen *, kendini düşün. anne ve babanı düşün, onlar bişeyleri hayatta hep eksik yapmışlardır. yanlış anlama hemen, yani onlar en iyi mevkide de olsalar bazı şeyleri 'ıskalamışlardır'. işte tam da bu anda yine isterler ki evlatları her istediğine sahip olsun. onlar insani bir tepki olarak kendi hayallerini bile senin üzerine yıkarlar. bunun insanı motive eden bir yanı olduğu gibi sıkan bir yanıda var elbet.
mesela anne, çok isteyip gidemediği üniversiteye illa ki oğlu/kızı gitsin ister.
ya da baba, isteyipte seçemediği bir mesleği illa oğlu yapsın ister.
yani kısacası ebeveynler hayatta bazı yarım kalmış başarılarını oğulları/kızları üzerinden götürmek isterler. buda normaldir elbette.
ben bile çizdiğim bir projeme ya da resmime bakarken kim ne diyecek, ne düşünecek, nasıl bir eleştiri alacak diye bakar, birşey denilirse de savunmaya geçerim. çünkü o 'benimdir'. var sen düşün, sen ne kadar anne ve babanınsın.
tüm bunları yazdıktan sonra tam tersi davranan anne ve babalarda vardır hani. yinede bunlar görece azdırlar. onları mutlu etmek imkansıza yakındır. illa bir kulp takarlar sana. aile içi mutsuzluğun simgesidir bir yerde.
