bu paradoksa göre, temel ihtiyaçlarını karşılayabilen bir toplumda, ekonomik büyüme ve gelirdeki artış mutluluk ve refah düzeyine beklendiği kadar katkı yapmıyor. yani parayla saadet olmazın bilimsel açıklamasıdır.
richard easterlin diye bir adam çıkmış ve ülkelerin ekonomik anlamda gelişmişlik düzeyleri ile ülkede yaşayan insanların mutluluk seviyeleri arasında bir ilişki yoktur demiş..
