Telefonundaki açık uygulamaları sağa sağa sağa doğru atıyor, kapatıyor. Benim eşim de tasarrufludur, şarjını açık uygulamaların azaltmasına izin vermez. Aferin eşim.
Günü bitirmiş, düşünecek başka bir şeyi kalmamış ya da her şeyi bi kenara savuşturmuş, uzun süredir de kendi halinde takılan şahsiyet merakı.
Ha bir de umutlu adam işi tabii ki bu. Solmamış. Canlı. Taze. Yeni genç.
Meselam ben öyle birinin varlığından bile şüpheliyim ki bir de ne yaptığını mı düşüneyim. Yıkamadan sonra teki meçhule karışmış, akıbeti kaf dağına kaçmış çorap gibi o çekmece benim bu çekmece yine benim berduş gibi sürünüp duruyorum.
Saat de erken oldu. Uyuyim bari. Belki yine umut veren güzel bir rüya görürüm de dönerci kapısındaki kedi gibi kafam yukarda bekleyivermeye başlarım yine umut düşecek havadan da kapacam diye.
Hale bak. Umudu umut etmek nedir ya. Bir insan ancak bu kadar umut etmeyi yanlış anlayabilir heralde.
