zaten tüm gün evdesinizdir, bir de akşam olur dışarı çıkmak bi hava almak istersiniz ama size eşlik edecek bir arkadaşınız yoktur. sonra depresyon eşiğine gelir insan.
rehberinde aranabilecek topu topu 3 arkadaşı bulunan biri kendisine tenezzül etmeyen, biri de zaten 7/24 takılmakta bulundurulan kanka olmak üzere dışarı çıkacak kimseyi bulamayan benim ve benim gibi yalnız insanların düştüğü kahredici durumdur. ne olurdu bir 3 arkadaş daha olaydı, ha!
birden çok uzun süre evde oturduğunuzun farkına varır ve aniden fenalık gelir. şöyle derin bir nefes alırken eliniz telefona uzanır, rehberde kayıtlı arkadaşlarınıza bakarsınız. birine telefon açarsınız ama telefona bakmaz. diğer arkadaşınızı ararsınız ama uzun mesaiye kalacağı için dışarı çıkamayacağını söyler. neyse şunu da arayım dersiniz ama o da net bir cevap vermez. sonra telefonu umutsuzca bir koltuğun üzerine hafiften fırlatırken kendinizi de oturacağınız koltuğa ağırlığınızı bırakırsınız. sonra hiç bir şey düşünmeden yaklaşık 1 dakikaka kadar bir noktaya dalıp kalırsınız. aklınızdan bir şey geçmiyordur halbuki öylesine dalarsınız. sonra kumandayı elinize alır televizyonda sizi oyalayacak bir şey olmayacağını bile bile zapping yaparsınız. derken uykuya dalıp gitmişsinizdir. harbi çok sıkıcı bir durum lan! yazarken daraldım.
ilk zamanlarda normal gelen bu durum zamanla insanı melankolik olmaya doğru itiyor. sürekli ilgilenebilecek bir şeyler aranmaya başlanır. kahve, çay, alkol ne varsa içilir. sigara paketi bitmeye başlar. filmler tekrar tekrar izlenir. kitapların sonuna gelinir fakat mecburiyetten aynı şeyler tekrardan yapılmaya başlanır.
yeni bir şehre taşınmış ve doğal olarak hiç çevrsi olmayan bünyenin karşılaştığı hazin durumdur. ha geçicidir belki ama kalıcı olması da bir yıkıma yol açabilir.
ne gerek var arkadaşa koca insanlar olmuşsunuz (LAZIMDIR AMA ŞART DEĞiLDiR iLLA)yaşadığınızın farkına varın!takın kulaklıkları ve sizi iyi hissettiren şarkıları dinleyin yürürken.
insanlara gülümsemeyi ihmal etmeyin zira insanlar somurtan birinin yanına gelip konuşmaya pek tenezzül etmez...
kimseye bağlanmamaya da alıştırın bünyenizi, hayat bu belli olmaz.
bak yine damara bağladım, mazlum u getirin beyler...
tüm yakın arkadaşlarından ve memleketinden uzak olduğun anda başa gelecek durumdur. yeni bir yere gidersin, orda bir kaç arkadaş edinmişsindir ve hiçbiri seni düşünüp de kendi rahatını bozmaz. dışarı çıkmaya tek insan bulamazsın. yalnızlık belirtisidir evet ama asosyallik belirtisi kesinlikle değildir. en yakın arkadaşların 10 saatlik uzak memlekette yaşıyorsa elinden ne gelebilir ki? tabii ki oturup sözlüğe entry girmek gelir.
