tesadüfler dizisinin bir araya gelmesiyle oluşan insana tırnak yedirten durumdur.
şöyle ki bir yaz günü öğle arası uyanılır. gözler kırpıştırıldıktan sonra saate bakılır. derin bir "puf" çekilerek uyanılır. yüz yıkanır. kahvaltı hazırlanır. zaten saat olmuş 16.00 "birinle dışarı çıkayım şöyle iki çift laf ederim" dersin. cebinden telefonunu çıkarırsın. en yakın arkadaş listenden en samimi olduğunu seçersin basarsın ara tuşuna.
-kanka naber ya.
-iyidir panpa ne yapalım işteyiz.
-aaa panpa ne işi ya tatil değil miydi sana
-yok abi stajlar uzadı artık her gün böyle.
-pazar da mı böylesin la?
-sorma kanka.
-buluşalım diyecektim ama..
-olmaz kardeş bakarız sonra ben seni ararım.
-tamam panpa hoşçakal.
-hoşçakal.
aramaz. ararsa başına taş yağsın diye dua edersin.
en samimi 2. arkadaşını ararsın:
"ayh canııım ya bebeem işim var bu akşam sonra görüşelim"
3. derken:
"ayh harç parasını yatırmıştım yaz okuluna kalmadığım için şimdi geri almaya gidiyorum. bkarız ya snra"
şöyle bir durursun 1 saat geçtikten sonra aramaya devam edersin.
"aaaaaa ben marmaristeyim denizden yeni geldim"
-...
"arkadaşlar bu geje bizde kalcaaak"
-ebe..
-efendim?
-yok birşey hadi bb.
kesin dışarı çıkarım dediğin gün evinde kendi başına kalakalmışsındır. balkona çıkarsın şöyle sokağı bir kesersin. "eskiciyle çay içmeye mi gitsem?", "parktaki çocuklarla mı oynasam?" diye sorarsın kendine. ikisi de birbirini nötrler. sonra kendini dışarı atarsın, pusulası kaymış kayık muamelesi çekersin kendine rastgele bir yere oturursun. yanında kimse olmadığı için etrafı kesmeye başlarsın. o da seni kesmez dönersin evine açarsın televizyonu ayakları da bir karış uzatırsın. ve zaman geçer.
Liseyi farklı bir şehirde okuyan insanların tatillerde memleketinde yaşadığı durumdur zira okul insanlara belli bir sosyal çevre ve ortak payda sağlar. Liseyi dışarda okuyan insanın ilkokul ve çocukluk arkadaşları ile olan bağlantısı belli bir süre sonra kopar çünkü ortak noktaları kalmamıştır artık ve eskileri anmak da sıkar bir süre sonra. Kişi kendi memleketinde yalnız kaldığını farkeder neden sonra.
insanların diğer insanlara ihtiyaç duyması kadar acınası bir eylem daha yoktur. O yüzden 40 yıldır aramadığınız arkadaşları sırf sıkıltıdan yalnız kalmamaktan arayacaksanız sadece aramayın. Birini bulun dost veya sevgili sürekli yanınızda dursun. insanlar o gün vakit geçsin diye kıyafet gibi yanımda güzel gözüksün günlük yapılacak eylem değildir. Bir insanı dışarı çıkmak için 40 yılda bir ararsanız asıl o zaman yalnız kalırsınız.
Normlde her aksam insanlarin beraber ciktiklati arkadas takimi olur bunlarin bir aksam isi cikmasi halinde ciplak bir halde kalirsiniz ve telefona asilip diger arkadaslarinizi arayip onlarla gezmenizle biten olaydir.
dışarı tek başına çıkmanın enfesliğini henüz tadamamış kişinin sorun edeceği durumdur. oturursun bir bara söylersin black label'ini 3.den sonra bir bakmışsın barda senin gibi 3-5 kişiyle muhabbet ederken barmenle ahbap olmuşsun.
'otur la oturduğun yerde, akşama buluşuruz' der arkadaşınız. ki haklıdır da eleman. gün içinde sıcaktan ne yapacaksınız ki. akşama kadar biraz yalnızsın doğru, ama sabretcen dostum!
koskoca şehirde teknoloji ilerledikçe toplumdan ne kadar soyutlandığımızın en büyük kanıtıdır. eğer aradığınız bir kız arkadaşsa yalnızlığın dibini bulmuşsunuz demektir.
