Çoğu genelde mutsuzlardır. Bu sebepten kendilerini çok mutlu gibi gösterip diğer insanları da kıskandırırlar. Dışarıdan mükemmel gibi görünen bu insanlar içten içe kan ağlıyordur.
Içi de mutludur belki kim bilecek ki. Izleyene baglidir onun mutlulugunun dışarıdan öyle görüldüğünü düşünmek. Ister ki o da mutsuz olsun içinden, diye sığ bir yorum yapayım.
Sosyal medya hesaplarında aşırı mutlu paylaşımlar yapanlardır.
Her günün her anın mı mutlu arkadaş?
Hiç mi sakin bir şeyler paylaşamazsın?
Bu "ben hep mutluyum" pozuna düşkünlük neden? Beyninin diğer hislerinin uyarıldığı lobun nasıl işlevliğibi yitirdi?
Bu yeni nesil bi ruhsal bozukluk olabilir. Sosyal medya bunun en önemli faktörü bence.
Mutlu olun, dert size uğramasın ama yapmacıklığı da yakıştırmayın kendinize.
böyle birini tanıyordum bir gün patladı ve dedi ki "benim de sorunlarım var, geçici evimizde odam karmakarışık, bi an önce bitse de kurtulsam ya of".
bunu söylediğinde 25 yaşında bir kadındı, tabi ben şok ben iptal. demek ki gerçekten mutluydu aq. o halde bizde mutluluklar dileriz.
hayır gerçekten mutsuz edici şeylerle karşılaştığında ne yapacak acaba.
Emin olun ki içi de dışının aksine kan ağlayan insanlardır. Eğer bir insan sürekli sızlanıp ağlıyorsa bilin ki hiç birşeyi yoktur , o tamamen ilgi odağı olma çabasıdır. Mutlu görünen insan başkalarının acımasını kendine yakıştırmaz. Oturur içinde yaşar .
Benim en çok düşündüğüm insan türü. Dışarıdan çok mutlu gözüken insanlara baktıkça ne derdi var gerçekten diye düşünmeden edemiyorum. Kendi melankoliye yatkınlığımdan mı yoksa öyle mutlu aile tablosu çizipte evinde çok mutsuz olan çok tanıdığımın olmasından mı tam çözemedim. Ama dışarıdan direk mutlu gözüküyorsa kesin bir sıkıntı hissediyorum.
Mutlu olmadan Mutlu görünmeyi Nasıl beceriyorsunuz.ben mutluysam etrafımı Neşe'ye boğuyorum mutsuzsam yas bayrakları astırıyorum.bu duygu saklama olayını Nasıl yapıyoruz? Bana da öğretin.
geçen gün çok samimi olmadığım bi abimin söylediğidir. çok kuul görünüyormuşum, çok mutluymuşum, kafasına hiçbir şeyi takmayan bir tip gibi duruyormuşum. 8-9 kişiydik ve bi tek benim saçımda ak vardı.içimden napalım amk derdimizi yansıtsak dinliyor musunuz demek geçti ya...eyvallah dedim sustum.
