bir insanı dış görünüşünden ayrı düşünmeniz ya da sevmeniz zaten mümkün değil. insanın ruh hali, konuşması, karakteri, tavırları ve dış görünüşü birbirinden ayrılmaz bir bütün. zaten o "bütünü" seviyorsun. bir insanın ne kadar iyi olduğunu düşünürken bile yüzü gözlerinizin önüne gelir.
yani kim kimi kandırıyordan öte mantıksız bir sözdür başlı başına.
" birgün güzellik ve çirkinlik bir deniz kıyısında karşılaştılar. ' hadi denize girelim.' dediler ve giysilerini kıyıda çıkartıp yüzdüler.
bir süre sonra, çirkinlik kıyıya dönüp güzelliğin giysilerine büründü ve yoluna gitti. güzellik de denizden çıktı, kendi giysilerini bulamadı, ama çıplak olmak utandırıyordu onu, çaresiz çirkinliğin giysilerine büründü. ve yoluna devam etti.
o gün bugündür insanlar onları birbirine karıştırdılar. fakat gönül gözleri açık olanlar her güzelliğin içindeki çirkinliği ve her çirkinliğin içindeki güzelliği görürler..."
hem doğrudur hem yanlış şöyle ki bir insanı ilk gördüğümüzde onun ruhunun güzel olup olmadığını anlayamayız hiçbir insanda böyle doğaüstü bir yetenek yok o yüzden bizi ilgilendiren şey dış güzelliktir ama bir insanı tanımaya başladıktan sonra isterse dünya güzeli olsun ruhu güzel değilse dış güzelliği hiçbir işe yaramaz.
dış görünüş belki ilk bakışta ilk karşılaşmada önemlidir ama bir insanın yanında olmak istemenizin hayatınızı onunla geçirmek istemenizin gerçek sebebi ruhudur.sadece güzel/yakışıklı olduğu için bir insanın yanındaysanız bu çok uzun sürmez zaten. önemli olan onun karakterini anlayıp, iyilerini doğrularını görebilmektir.
dış görünüş ilk olarak göze çarpsa da, çoğu zaman aldanıştır. dış güzelliğine tutulup tanıştıktan sonra içinin iyi olmadığını görürsün. yani iç ve dış güzellik birbirinden ayrı tutulamaz.
dış görünüş önemlidir. Çünkü çirkin bir insan güzel bir insanla ilişki yürütemez, çirkinin egoları yüzünden o ilişki çıkmaza girer.
(bkz: çirkinin aşığı)
alla alla ilk entryde bahsedilen şey şerefsizliktir.
ha bu sözün yalan olması normal. sorun yok bunda.
ne yani herkes ister paketide içide güzel birisi olsun.
aslında doğru olan fakat insanların nedense kabullenmek istemediği bir sözdür. dış güzellik geçici olduğu için önemsenmemesi gerekmektedir, insanların başına ne zaman ne geleceği hiçbir zaman belli olmaz bir kaza sonucu, bir hastalık nedeniyle vs. insanların görünüşleri değişim geçirebilir bu çok normaldir. ancak ruh yani kişilik belli bir yaştan sonra ölene kadar öyle gider bazı ufak değişimler olabilir o da yanlış bir davranışının farkına varması veya kişinin kendini ifade etmesi için daha iyi bir yöntem bulmasıyla meydana gelen değişikliklerdir. bu sebeple ruh güzelliği her zaman başta gelmelidir. dışı güzel olan ama içi kötülükle dolu olan insanların duygularıda davranışlarıda sahte ve çıkar için olur.
bir ilişki için süreç dıştan içe doğru hareket eder. belli bir çekicilik alanından hareket ederek sevilen insanın varlığına dahil olduğunuzda, hala anlaşmanızı sağlayacak tek etmen dış görünüşü müdür ? bir robota insan derisi giydirmekten farksızdır söylediğiniz.
ya da şöyle söyleyelim, herkes olması gerektiği gibidir bunun dışına çıkabilirse ontolojik olarak olmanın kapsamından da ayrılır. neyse kafanızı biplemeyelim. *
