güzel bir kişi gördüğünde insanın onun hakkında güzel şeyler düşünmesi gayet doğalmış. ben öyle okudum. sonuçta güzellik sana haz verir ve haz da beyni uyarıp mutlu eder, hal böyle olunca güzelin yanında daha mutlu olmamız mümkündür. ee insan olarak acıdan kaçan hazzı kovalayan bir yapımız da var ve bunu akli olarak da yapmıyoruz, resmen içgüdüsel. işte bu yüzden güzele yönelmek, onu kusursuzlaştırmak, onla birlikte olmak için amı götü dağıtmak gibi bir çaba içine giriyoruz. düşünsene yani, güzel bir şey var ve o senin sürekli bakıp haz aldığın bu yüzden bağımlı olduğun şey. aklına vurunca gidip onla oluyorsun ve böylece bedenin gevşeyip rahatlıyor.
güzellik aslında bir bonzai olabilir mi?
Dış benzerliği iç benzerliği demek değil. Nasıl ki şekeri ekmek şekline de soksan tadı ekmek değil yine şekerdir. Yediğin şeyin şeker mi ekmek olduğunu bilmek için tatmak lazım. Gözün tatmadan yana işlevi yok çünkü. O halde kalıbı şekere benzeyen her adamı da şeker sanma! Bu dünya elbisesiz adamlar ve adamsız elbiselerle doludur.
