yataga yatılır, uykunuz vardır, uyumaya calısılır, fakat o da ne...
bugun giydigim kıyafet berbattı keske onun yerine etek giyseydim. yarın siyah etegimi giyecegim, hava da yagmurlu etek giymesem mi? sabah olsun karar veririm yeniden. acaba ayse ne demek istedi sanki canı sıkkın gibiydi biraz. belki patrona o da kızgın, yarın konusmalı onunla da. ama yanlıs anlayabilir beni, neyse yarın karar veririm artık. acaba bir seyler mi yesem uyumadan once, pastadan kaldı mı ki. pasta yememeli aslında en iyisi meyve. hem vitamin hem seker ihtiyacını karsılıyor. yazın olan meyveler kızın olan meyvelerden bin kat daha iyi. hem cesit fazla. keske cilek olsaydı bu mevsimde. kısın olanlar hep hormonlu. kocaman oluyorlar. bu yaz usengeclikten cilek receli de yapmadım. annem ne guzel yapardı. onumuzdeki yaz bende yapacağım. ustteki komsular ne hareketli bu saatte bile, deprem mi bu simdi. aman allahım deprem olursa nasıl kacarım ben. daha evvel bunu dusunmustum. kotu seyler dusunmemeliyim.
yeter ya uyumam lazım benim. en iyisi deniz getireyim gozlerimin onune. masmavi bir deniz, dinlendirici sakin. fethiye de olmak vardı simdi. cok para kazanayım oraya tasınmak istiyorum ben. evi oradan alıcam. iki katlı, bahcesinde limon agacı olan. hem orda kıs burası gibi sogukta degil. nefret ediyorum kıstan. hava erken kararıyor, insan ister istemez kotu hissediyor hep. offff, uyumam lazım.
en iyisi televizyon izleyeyim ben biraz, kafam dagılır, belki karsısında uyuyakalırım, simdi acsam sozlugu onu oku bunu oku, birseyler karala derken asla uyuyamam, en iyisi televizyon....
önceleri zor gelse de zamanla alışkanlık yapar. normaldir artık.
nasıl oldugu, nasıl uyudugu, hangi renk nevresimlerde yattıgı, pencereden sızan sogugun ona dokunup dokunmadıgı, yüzükoyun mu yoksa sırtüstü mü yattıgı seni çok alakadar eder çünkü.
buna benzer bi çok şeyi de alakadar eder işte. eder de eder...
derken, alakadar eden şeyler sabahı seninle karşılar.
insanın düşünecek çok şeyinin olmasından ziyade, cevap veremeyeceği sorularının olduğunu gösteren durumdur. başınız yastıkta, hayata paralel bir şekilde uzanmışken çaresizliklerin kesikler halinde vücud bulduğunu düşünürsünüz, kazara uyumayı başarırsanız uyandığınızda kaldığınız yerden devam ederken yakalarsınız kendinizi. illet bir durumdur.
yastığın kafaya değdiği andan itibaren geçmişte yapılan hataların, gidilen yolların özeleştirisini yaparak, gözleri tavana sabitleyerek, bi anlamda hayatın film şeridi gibi gözün önünden geçmesidir. 2 kadeh jack daniel's içilince ise 5 saniye sürmez bu düşünme süresi.
saatler hatta günler öncesinden sınav stresini yaşatan ve başarısızlık potansiyelini bir hayli yükselten içinden çıkılması güç durumdur, ölmeden mezara koyulmaktır.
o kadar çaresiz bir durumdur ki, yatak içinde akla gelmeyecek akrobatik hareketler yaptırması da olasıdır...
neden ben ile başlar bu eylem. ne yapsaydım/ne yapmasaydım olmazdı ya da ne yapsaydım/ne yapmasaydım olurdu gibi sorulara cevap aramakla devam eder. her bir ihtimali seneryolaştırmak, kendini haklı çıkarmak, hayallerle çözüm aramakla devam eder. bir sonraki sefer/deneme/ihtimali düşünmekle devam eder. bir daha olursa böyle mi yapsam böyle mi desem? ne yapsam düzelirler de arasıra ziyaret eder zihni.
neden beni kimse anlamıyor, anlatamıyor muyum da demeden bitmez o uyuyama süreci.
tanrı sorgulamasına kadar yolu var bu eylemin zamanı uzadıkça.
ve en son neden ben ile biter. çünkü ardından neden uyuyamıyorum ya sorusu gelir. sonra doğal olarak neden ben uyuyamıyorum denilir. kişi şanslıysa nihayetinde uyur. **
düşünen bir hayvan olarak; insanın başına gelebilecek en kötü şeydir. düşündüğüne göre aslında bir nevi insanlık yapsanda, gözlerden uyku akmasına rağmen uyuyamamak durumu nedendir kimse bilemez.
kafana bir şey takılır başlarsın düşünmeye. düşündükçe daha derine dalarsın.konu kafanda dallanır budaklanır. bu konu genellikle iç karartıcı bir konudur. bir anda aklına yarın sabah erken kalkman gerektiği gelir. sinirlenirsin. ama düşünmeye de devam edersin. daha sonra kafayı dağıtmak için başka şeyler düşünmeye çalışırsın. olmaz. yatağın içinde uyuyamadan saatler geçmiştir. sinirden ter basar. son çağre kalkıp bir süre televizyon izlersin veya bilgisayarın başına oturursun. belli bir zaman sonra uyku bastırmaya başlar. yatarsın ve nihayet uyursun ama saatler geçmiştir. sabah alarm sesiyle ve uykunu alamamanın gerginliğiyle küfrede küfrede yataktan kalkarsın.
kadinlar cok konusuyor ama bu cok düsündükleri anlamini tasimaz. peki neden uyuyamazlar? konusamadıklarını konusma ihtiyaci hissettikleri icin olabilir acaba? ooff tam bi kabus...
genellikle uyku kaçıran, pek de güzel olmayan şeyler düşünülür uyumadan önce. kalp kırıklıklarınız ya da sizin kırdığınız kalpler, o gün üzüldüğünüz birşey. o yüzden o kadar yorulun ki yatağa yattığınız zaman düşünemeden uykuya dalın.
çocukluğumdan beri başımın belası olan uyku bozukluğu. aldığım istihbarata göre dört kişiden birinde hemen her gece görülen bir olaymış. insan saatlerce o gün, o yıl , o hafta, hatta ertesi gün olacak olanları ve olmuş olanları düşünmekten kendini alamaması şeklinde görülür. bu durumda insan kendini uyumak için kasar. ama bu çaba da insan zihninde yeni yeni düşüncelere yol açtığı için çaresiz ve çok rahatsız edici bir kısır döngüsü oluşur.
