bir zamanlar gittiğim psikyatriste o kadar fazla düşünüyorum ki, kendimi düşünürken izlediğimi fark ediyorum demiştim.
bana sence neden insanlar sinemaya, eğlenceye, görsel sanata bu kadar para döküyor dedi..
insanoğlu düşünmekten kendini alıkoymak için zihnini aktif tutmak zorundadır. gittiğin sinemanın, izlediğin tiyatronun, hayranlıkla takip ettiğin dizinin, coştuğun sirkin temel amacı budur. seni düşüncelerden uzaklaştırmak. düşünmek bu kadar zor mudur gerçekten ?
günde yaklaşık en az 4 en fazla 13 saat yaptığım şey. pek bi hayrı yoktur.Daha sonraları kalbinizle değil beyninizle haraket etmeye başlarsınız bunun sonu yoktur. düşün düşün herşeyi düşün agnostik şeyleri düşün felsefe bilim evren düşün. sonu beni intihar sürükleyecek kadar büyük olmuştur.
haiku gibi olmalı... kısa, açık, net. saf ve nisyansız, sade...
ama bunu başarabilen insanlar zaten filozof olduğu için, o konuya hiç adım atmak istemiyorum. düşünmek, yani gerçek manada düşünmek, tanrı'ya şirk koşmaktır. zira bir düşünce yaratılır, idealarla, argümanlarla ve kanıtlarla beslenir, büyütülür, insanlara yayılır ve eğer önü alınamazsa bir toplumsal harekete dönüşür.
düşüncelerimiz, kendi yarattığımız dinlerdir ve onların tanrısı da, peygamberi de bizleriz amma, eğer tanrı da bizsek, peygamber de bizsek, düşüncelerimizin antitezi, kimin şeytanı? bir antitezin de bir düşünce olduğundan yola çıkarsak, bu şeytan, kimlerin tanrısı?
o'na dair en ufak ayrıntıyı hatırlamak için kendini zorlamak, kendinden bağımsız hareket etmek, çevrendeki hiç bir canlının senin üzerindeki etkisini hissetmemek...
düşünme eylemini canın yandığı zamanlarda yapamazsın. daldığında uzaklara herkes bir şeyler düşündüğünü, çözüm aradığını zanneder. aslında sadece dalmışsındır. boş bakarsın, bir isim sayıklarsın. sana acıyı yaşatan o'dur. seni suçlu gören de. ama belki de kendini haklı görmen, hala seni suçladığını zannetmenden ileri geliyordur? neyse, bunu düşünecek halin yok üzgünken.. boş boş bakmakta kalmıştık en son. evet, içmek ve kendini rahatlatmak istiyorsun. fikirleri kafanda dövüştürebilmek için buna ihtiyacın var. ancak kafan o kadar rahatlıyor ki düşünmek için ihtiyacın olan şeyi alman bunu yapmanı engelliyor. ve bu eyleminin yoruculuğunu bir kenara bırakıyorsun. sadece bir isim sayıklıyorsun...
