Yok aslında sen normalsindir de...Seni kimsenin anlamamasından dolayı içine düştüğün durumdur. Kişinin düşünmemesi, sorgulamaması, anı yaşaması olması gerekendir. Eğlenmene bak, hayatın tadını çıkar denir. Sen olayların ve kişilerin iç yüzünü adeta mercekle görürken, her şeyi sorgularken ve neyin nasıl olması veya olmaması gerektiğini düşünürken, içinde yaşadığın dünyanın "gerçekliğini" sorgularken sen çoktan ötekileştirilmişsindir. Sen artık "gerçek" dünyamızda yaşamayan bir "deli"sindir ya da "ölüsü"ndür *
Hayır sülale de var bu hastalık. Akıl her sorunla başeder, yürek her acıya gerçekten dayanabilir mi? beni bunalıma sürükleyen her şeyi düşünmemek için erteliyorum. bazen de hepsini bi anda düşünmeye başlıyorum. aklım, sonbahar rüzgârında sallanan yaprak gibi zayıflıyor. her an düşüp kaybolacak ve ben Erenköy ruh ve sinir hastalıkları nda odamı rezerve ettirmiş olacağım.
düşünme koy götüne gitsin diyorum. gece olunca işler sarpa sarıyor. koduğum, boşvermişlik senin neyine?
nasıl mutlu edeceğim diye düşünebileceğin bir sevgilin yok.
nasıl daha verimli olabilirim diye kafa yorup severek bi işin de yok.
unutamadığın eski sevgilin de yok.
yaşıtların gibi masal anlatıp uyuttuğun çocukların da yok.
eksiklikler niye eksik onları düşünmeye başlıyorsun. Geriye dönüp baktığında bir ton hata, yanlış ata yatırdığın milyonlar, değeri 5 para etmeyen insanlara harcadığın zaman.
