Ölen yakınını yıkamak, kefenlemek üstüne toprak atmak, su dökmektir. Onun ölümünü haber aldığın o andır.
Düşüncesi bile insanda burukluk oluştururken yaşayanlar yıkılır lar..
Ne kötüdür insanın aklıyla yüreği arasında çaresiz kalması.
Ne kötüdür an kadar yakın,
bir asır kadar uzak olması.
Ve bilir misin?
Ne acıdır insanın bildiğini anlatamaması…
"Ben” deyip susması, “Sen” deyip ağlamaklı kalması...
elinde samsung galaxy s3 bulunduğu halde iphone 6 plus almadığı için annesine çemkirip küfreden kızı, karşıyaka çarşı'da melodika çalarak okul harçlığı çıkarmaya çalışan çocuğa siktirtmek.
ikisi de daha ergen, lakin sinirimi ancak böyle çıkartabilirim gibi geldi.
sabah evden çıkan bir insanın, geri dönmeyecek olması. terkedilmek gibi değil, bildiğin ölmesi. daha önce yaşanmamışsa insan idrak edemeyebilir ne denli pis bir şey olduğunu ama tecrübeyle desteklenince emin olun düşünemiyorsunuz bile, düşünüp korkma noktasına gelemiyorsunuz.
düzüşme: prim kasmıyoğum yanlış anlaşılma olmasın sevgideğer arkadaşlar.
Metronun kapisinda sikisarak olmek.
Sevdigin birinin olum anina sahit olmak.
Sevdigin birinin olmesi.
Esinin/sevgilinin seni akrabalarindan ya da arkadaslarindan biriyle aldatmasi.
Herhangi bir organini kaybetmek.
anne veya babayı kaybetmek,
küçük bir çocuğun ölümüne tanık olmak,
kanser tedavisi gören birinin durumuna şahit olmak,
acı çeken birine yardım edememek,
bir şeyleri mahvettiğinin farkına yıllar sonra varmak gibi...
