birkaç zaman boyu düşündüğün şeylerin asıl amacıdır. birileri çıkar boş mu kalıyosun git bir işe yara der. acaba boş kalmaktan mı üretilir bu düşünceler yoksa zaten bilinçaltında vardır ve müsait zaman mı bulmuştur. eğer ikincisiyse zaten erteliyor ve bir gün daha güçlü biçimde karşımıza çıkmalarını mı sağlıyoruz? bunlar boşluğa doğurulan sahipsiz çocuklar değil bence. ben vicdansız değilim düşüncelerime karşı. sahipsiz bırakamayacak kadar anlamlılar benim için . boşluktan üretip kafa şişiriyorumdur muhtemelen. yada sık sık gerçekleşen bir eylem olarak alkol almamışımdır da boş boş konuşuyorum. bu dünyada kafayı bozmadan konuşulabilecek tek nokta kafamız güzelken mi yaşanır? kafam ya çok sağlamsa ve düşüncelerimin gerçek halini algılıyorsam şu an .yanılgı olan düşünmemekse?
