Düşündükçe sinirden duvarı yumruklatan elem verici bir durum.
Ben gözlerimden akan yaşlarla tırşığa ekmek banarken, ağlayarak bulgur pilavı yerken o ise başkasıyla gülerek, neşeyle, mutluluk içinde tırşık yiyor...
Ama bu çok acı...
Boğazına domates kabuğu yapışsın inşallah da çıkarama e mi!
Çok zor. Düşüncesi bile çıldırtır insanı. Her şeyi kabullenebilirim, sineye çekebilirim, tüm sorun diye nitelendirdiklerimi yolumdan çekip görmezden gelip rafa kaldırabilirim fakat bu benim taşıyamayacağım kadar büyük bi acı.
Neyse ki kimse kaldıramayacağından büyük dertlerle sınanmazmış, öyleyse bundan muafım oley.
