ah ulan. bundan yıllaar yıllar evvel, üniversite birinci sınıfta dersten atılmama sebebiyet vermiş hadise. o zaman da daha çok nokia'nın ufak, zarif telefonları falan ilgi görüyor. bu kameralı telefonlar yeni yeni ortaya çıkmış, millet telefon değil, atlayıp uzaya çıkacak sanki abura koyim o denli övüyorlar. biri diyor; "abi nokyanın kameralı telefonunu gördün mü 9880. bi tuşa basıyon cam gibi çekiyo fotoyu.". öbür pezevenk duyduğunu başkasına anlatıyor; "abi nokyanın yeni telefonu gördün mü 9880. fotoyu bi çekiyon karıyı çıplak gösteriyo.".
neyse, sonuç itibariyle, bir telefon davasıdır, övmelerdir gidiyor. bendeki de ericsson'un tahmin ettiğin telefonu işte. hala saklarım, ceviz neyi kırıyoz.
neyse hacım, girdik derse, "zülülü delilü zülülü" deyu çalmaya başladı bizimki. hoca aşı yapılan ilkokul bebesi edasıyla bir zıplamış ki anam. böğürüyor; "kimin o telefon! sakın ha! sakın ha! dersimde asla istemem bunu. dersimi terk edersiniz!" deyu, deniz baykal sandım bi an herifi. ben de derse girmeden meğer tuşları kilitlemişim, artık helada gizliden gizliye mi kitledik bilmiyom. tuşları kilitleyince, kapatma tuşu da işlemiyor abura koyim. herif böğürünce çaktırmadan eli cebe soktum, kapatma duşuna uzuuun anam uzun basıyorum, ama tuşların kilitli olduğundan habarım yok, unutmuşum. aradan 1 dakika geçti geçmedi, kabus geri döndü: "zülülü delilü zülülü". herif; "kimin lan bu telefon??" deyu böğürmeye kalkmadan, " eh, ben kalkıyım madem." gibi bir laf ettim. misafirlikten kalkıyor sanki pezevenk. ulan, o kadar millet izliyor, bir de lanet olasıca kulakların kızarması hadisesi var ki, abov. şimdi diyorum da, hani madem utanacaksın, telefonu çıkarmak mı daha utanç verici, yoksa 130'u kız olmak üzere 150 kişinin önünde kulağın kızararak saçmalaman mı?
hiçbiri koymadı da, dersten atıldıktan sonra; "kimmiş bu arayıp duran ibne evladı?" deyu telefonuma baktığımda, 1 senedir arayıp sormayan, zaten zerrece de hazzetmediğim bir herifin aradığını gördüm ya, nah bu godu işte. hahah. herif sonradan mesaj çektiydi bi erkek olarak; "kardes. osledim sani.". tam ibne.
insaların degerleri artık o kadar sacma sapan şeylerle ölçülüyoki insanlar telefon modelinden utaniyor.utanacak o kadar cok şey varken...
bide şöyle düşene biliriz;tuvalete düşecek korkusu yok, çalınacak korkusu yok, kapkaca ugrarım korkusu yok, ahanda bozuldu yenisini nasıl alicam korkusu yok...
(bkz: düşük model cep telefonu kullanıyorum mutluyum)
ortamlarda o malum arkadaş iphone 6 plus'ını masaya koyunca hissedilmesi muhtemel duygudur. birde telefonu gözünüze sokar " şuna bak yeni aldım çok güzel değil mi?" diyerek. ben de inadına çıkarır telefonumu onunkinin yanına koyarım her ne kadar minicik kalsada böyle saçma nedenlerden ötürü utanmamak lazım.
düşük model cep telefonundan utanmamanın en temiz yolu onu 'garajdaki bi dükkandan 2.el aldım' demek değil de 'ben bunu ilk çıktığında almıştım wayy beee ammada zaman gecmiş... insan oğlu nede çabuk tüketiyor' şeklinde sıyrılıp dikkat dağıtmaktır kanaatimce.
efenim nokia utansin! vakti zamaninda 400 $ vererek aldigim teknoloji harikasi cihaz, bugun antika hukmune gecmisse, suc sende degil, seni sevende demekten baska care yok...!
bugun turkcell sagolsun mesaj atip, "turkcel'le 11. yil serefine, 11 ay boyunca ayda bir gun turkcellilerle bedava konus" deyince hatirladim. dile kolay 11 yil. yani tam tamina 25 nisan 1997 yilinda, bir ilkbahar sabahinda, 400 $ vererek aldigim nokia 5110 model saheser bugun antika hukmune gecmisse utanmak bana mi yoksa nokia'ya mi duser?
gariban telefon bu sure zarfinda epey hirpalandi. sarji bir gun gidiyor kimseyle konusup, mesaj felan gondermezsem. oyle bir gaflette bulununca aksam namazi vaktine dar yetisiyor meretin sarji. birde pil, yani komple arka kapak artik tutmuyor, o yuzden koli bandi ile ana govde ile pili bir arada tutmaya calisiyoruz. anten kirildi iki sene once, ulus pazarini alt ust ettim ama yenisini de bulamadim. neyse canimiz sagolsun. gecen gun anadolu medeniyetleri muzesinden bir yetkili aradi telefona talip oldu. ama kiyamayip kibarca reddettim. ertesi gun polis esliginde gelip, tarihi eser kacakciligindan subeye goturp sorguladilar. neyse ki imei numarasi neyim hepsi tamam cikinca serbest birakip, telefonu da iade ettiler. mesaj yazmiyor, uc bes tusa ustuste basinca kafasi karisiyor, goruntu kayboluyor bizde zorlamiyoruz. icabi halinde arar konusurum.
el hasil efendim utanmaya sikilmaya luzum yoktur. telefonunuzla barisik olunuz. hatta iyi yonlerini dusununuz. bakiniz bir misal: gecen kahvalti yaptigim nezih bir mekanda telefonu cikarip masaya koydum. birden butun gozler bizim masaya cevrildi. caktirmadan bakmaya calisanlar, pecete, kulluk alma bahanesiyle masama yaklasmalar felan... sonunda bir grup kiz dayanamayip geldiler, telefonu ellerine alip elden ele bir dolastirdilar. "ay inamiyorum, cok cool bi sey ya, inanmiyoruuuuam! " felan gibi sesler cikardilar. oksadilar, optuler, kokladilar felan, baktim bizim telefon bastan cikip beni terkedecek, telefonu ellerinden kaptigim gibi mekani terk ettim. pesimden epey kostular ama yakalayamadilar...
Bugüne kadar sahip olduğum hiçbir eşya yüzünden utanmadım. Ev, araba, telefon, kılık-kıyafet. Çünkü mutluluğu ve onuru metalarda arayanların salak olduğunu düşünürüm.
79 model arabaya da bindim, 0 km arabaya da. Önemli olan içerisinde huzur bulmak.
Akıllı telefona en geç geçenlerdenim. Hiçbir zaman telefonu modeli düşük diye cebimde tutmadım, şaak diye masaya vurdum. Espri de yaptık, dalga da geçtik arkadaşlarla.
Eğer karakter, şeref yoksa utanın kendinizden. Eşyalardan değil.
