kalabalık caddelerde çok gerçekleşir bu vaka... hayat normal şekilde akışını sürdürürken bazıları bu akışa tersten katılır... şapadanak düşerler önünüzde, bu andan sonra 3 seçenek vardır...
1- düştüğü gibi kalkmak: bu seri olmayı gerektirir... poponuzun üzerine düşseniz bile kalktıktan sonra omuzunuzu sirkeleyiniz...
2- düştükten sonra yerde debelenmek: bu durum hazır düşmüşken biraz dinleniyim düşüncesinin göstergesi... 50-80 yaş arası insanlar çoğunlukla bunu uygular...
3-düştükten sonra ağlamak: bu ise bambaşka bir olay, canınızın acısından çok düştükten sonra etraftaki "anan zaaa xd","haaaahhahaa","zuohhohohoh" sesleri ağlatır insanı...
birincisi önerilir... düştüğünüz gibi kalkarsanız hem insanlar tam olarak ne olduğunu anlayamaz, hem de üstünüzü başınızı daha fazla kirletmezsiniz...
sağa sola bakılır. eğer birileri varsa yere bir şey düşürdüm onu aldım ayaklarına yayılır. duruma göre * kalktıktan sonra sanki oyun oynuyormuşçasına ilerde tekrar eğilinip kalkılır...
en iyisi benim yaptığım gibi başını tutmaktır böylece sizin başınızın döndüğünü sanacaklar ve düşme olayını unutup size ilgi göstereceklerdir.*fakat bu numarayı ağır tökezleme vakalarında kullanmayın aksi takdirde düştüğünüz yetmezmiş gibi berbat bir oyunculukla bir kat daha rezil olursunuz.
kötü bir yöntemdir daha iyisi için bir yaşanmışlıktan geliyor:
okul bahçesinde kocaman topuklu ayakkabılarla havalı havalı(bazılarına göre çok iğrenç, eziyet vs ama bana göre çok havalı) yürünmektedir birden hooop yere yapışılır ve etrafına toplanırlar bilakis kalkmazsın seni yerden kaldırırlar cevap şudur: tansiyonum düştü galiba birden başım döndü.
karizmayı çizdirmemeye yönelik bir davranıştır. hatta kendinize gülüyormuş gibi yapın falan kendinizle barışık imajı verin. ama sakar iseniz yani dakika başı düşen bir yapınız varsa bu yöntem de kar etmez.
düştükten sonra can acısının az olmasından kaynaklanan durumdur.
en son yokuş aşağı bisikletle inerken düştüm. düştüm demeyeyim baktım durmaya çalıştıkça bisiklet titriyor saldım her şeyi çakıllara girip fırladım gittim. sabah saatleri bir de sırt üstü uzandım gökyüzüne bakmaya başladım ulan ne güzel hava diyorum, sırıtıyorum. zerre acı hissetmiyorum arkadaş. abim geldi arkamdan kafamın üzerine düşmüşüm filan sanmış korkmuş konuşup duruyor, abi bi sus, dedim geldi yanıma yattı. dayanamadı tekrar kalktı suratım filan sürtünmüş, piercing kaşıma girmiş. hiçbirinin acısını hissetmiyorum ama. beş dakika toparladım kendimi tekrar atladık bisiklete. bir şey olsun diye bakıyor abimle arkadaşı da. bi kız düştü ve çığlık atmadı ilk defa gördüm, dedi arkadaş. 1 saat sonra bayıldım gibi bir şey oldu, 1 dakikada ayılıp düşmeden önceki halime döndüm. 2 saat sonra topallamaya, eğilememeye, elimle hiçbir şey tutamamaya ve suratımın sol tarafını oynatamamaya başladım. sağlı sollu her yer yara bere.
düştükten hemen sonra hiçbir şey olmamış gibi devam etmek değil düştükten birkaç saat sonra hiçbir şey olmamış gibi devam etmek zor olan.
Yapılabilecek en doğru harekettir hatta ortam ve zaman müsaitse yerdeyken 1-2 saniye saçları düzeltip etrafa bakındıktan sonra ayağı kalkılırsa "şekil" bile olabileceğiniz bir durumdur.
yaygın bir davranış. ama gerçekten cool olan bir birey ile mış gibi yapan bireyi ayırt etmenin bir küçük yolu var. hiçbir şey olmamış gibi hayatının akışına devam ediyorsa gerçek bir cool insanıdır. fakaaaat, eğer hiçbir şey olmamış gibi davranırken bir yerlerde, "acaba birileri gördü mü, bakan var mı?" etrafına bakınırsa, üzgünüm, o kişi cool bir birey insanı değildir.
Cam kapıya çarptıktan sonra aynısı yapamıyorsunuz çünkü olayı anlamak için kısa bir süreye ihtiyacınız oluyor. Bide ben mal gibi kendime gülmekten öldüğüm için etraftakiler hemen çakıyor olayı.
