...fırtınalar kopuyor demişsin
yüreğinin en rüzgarsız yerlerinde
oysa ben
bin mevsim sana fırtınalandım
sen bilmedin
"gittiğine inansam dönmeni beklerdim"!...
gittiğine inansam dönmeni beklerdim...
köhne gemiler geçiyor içimden,
hangi sokağa dalsam, hangi kapıyı açsam... ardında sen...
hep sesine bir kulaç kala boğuluyorum.
bilmem sen mi erken demir alıyorsun. ben mi geç kalıyorum.
ellerimi bıraktığın yerden, çığlar yuvarlanıyor taa şurama.
her gece fırlatıp denizlere yitirilmiş tebessümleri,
bi ciğarayla parmak uçlarımı öldürüyorum.
çürümüş rüyalardan arta kalan mirasınla,
yolcusuz yollara döndüm.
alnımdaki girdaplar şimdi kan tarlası.
fırtılanar kopuyor demişsin, yüreğinin en rüzgarsız yerlerinde,
oysa ben bin mevsim sana fırtınalandım sen bilmedin.
gittiğine inansam dönmeni beklerdim...
